Hill Street Blues

Het districtspolitiebureau in Maxwell Street in Chicago (hier in 2005) dat te zien was aan het begin en slot van afleveringen van de televisieserie *Hill Street Blues*

Hill Street Blues is een televisieserie die in de Verenigde Staten voor het eerst in 1981 door NBC werd uitgezonden. In Nederland werd de serie uitgezonden door de NCRV en later nog enkele keren herhaald door TV10 Gold en RTL 5. In België wordt de serie op Canvas uitgezonden. De serie stond in 2002 op de 14e plaats in TV Guide's 50 Greatest TV Shows of All Time (een wekelijks Amerikaans televisieblad).

Kenmerken

Hoewel de kijkcijfers in Amerika nooit geweldig zijn geweest, heeft deze serie grote invloed gehad op de manier waarop televisieseries gemaakt werden. In series als NYPD Blue en ER is duidelijk de invloed van Hill Street Blues te herkennen.

Iedere aflevering bestond uit een aantal verhaallijnen die door elkaar heen liepen. Sommige werden binnen de aflevering afgehandeld, sommige liepen door over meerdere afleveringen. Het was voor het eerst dat politiemensen niet werden afgeschilderd als superagenten in snelle auto's, maar als normale mensen die hard moesten werken onder zware omstandigheden.

Producers Steven Bochco en Michael Kozoll diepten de personages goed uit, waardoor vooral ook de menselijke kant veel aandacht kreeg. Een extra dimensie werd toegevoegd door tegenstellingen tussen de personages uit te lichten. Voorbeelden hiervan zijn de blanke zuidelijke agent Andy Renko die samenwerkt met zijn zwarte collega Bobby Hill, en pacifist luitenant Henry Goldblum en de militaristische SWAT-teamleider luitenant Howard Hunter. Alhoewel er vaak zwaarwichtige onderwerpen uit de onderbuik van de maatschappij aan bod komen, zoals drugsgebruik, banditisme, alcoholisme, racisme, kinderverwaarlozing en partnergeweld houdt men de toon af en toe luchtig of humoristisch en worden sommige personages, waaronder luitenant Hunter, karikaturaal neergezet.

De serie belichtte veel onderwerpen uit het dagelijks leven en de manier waarop een en ander in beeld werd gebracht, moest de televisiekijker het gevoel geven dat hij naar een realityserie keek.

Hoewel de opnamen plaatsvonden in Los Angeles en Chicago, speelde het verhaal zich af in een fictieve stad ergens in het noorden van de Verenigde Staten. De naam van de serie was gebaseerd op het Hill District in Pittsburgh.

De karakteristieke herkenningsmelodie was geschreven door Mike Post, die ook verantwoordelijk is voor titelsongs van veel bekende televisieseries.

Geschiedenis

Hill Street Blues ontstond nadat het network NBC in 1980 bij productiemaatschappij MTM om 'een politieserie' vroeg. Producers Bochco en Kozoll hadden aanvankelijk weinig zin in zo'n project. Beiden hadden, ondanks dat ze weinig affiniteit met het genre hadden, net enkele geflopte projecten op dit gebied achter de rug. Bochco stelde daarom bij NBC de voorwaarde dat ze de vrije hand zouden krijgen bij de invulling van de serie.

Kozoll wilde iets in de trant van de speelfilm Fort Apache The Bronx: een serie waarin de impact van het politieleven op de agenten meer aandacht kreeg dan achtervolgingen en het oplossen van misdaden. Uiteindelijk werd Hill Street Blues volgens Bochco een serie over hoe mensen zich staande houden als ze zich voor een onmogelijke taak zien gesteld.

Een maandenlange acteursstaking had voor enige chaos in de televisiewereld gezorgd. Toen de staking voorbij was moest het script voor de proefaflevering van Hill Street Blues binnen enkele dagen worden geschreven. Bochco herinnert zich dat de samenwerking met Kozoll zeer inspirerend was. Ideeën voor personages waarmee beiden al jarenlang rondliepen werden bij elkaar gebracht, zodat de pilotaflevering uiteindelijk minstens elf hoofdrolspelers had. Dat NBC de twee vervolgens volledige zeggenschap over twee seizoenen van de serie gaf, was volgens Bochco waarschijnlijk te danken aan de uitzonderlijke kwaliteit van de eerste aflevering. Hill Street Blues was in dit opzicht uniek. Normaal gesproken maakten de networks tijdens de productie van een serie volledig de dienst uit op het gebied van de keuze van het verhaal, de acteurs, enz.

Ten tijde van het opstarten van Hill Street Blues waren Bochco en Kozoll ervaren scenarioschrijvers die zich tot op dat moment vooral dienstbaar hadden opgesteld voor projecten waarvoor ze weinig hartstocht voelden. Voor de invulling van de rollen kozen ze acteurs die zich in een vergelijkbare positie bevonden. Vaak ging het om oude vrienden voor wie ze de rol speciaal hadden geschreven. Doordat er zoveel hoofdrollen in Hill Street Blues waren, was het onmogelijk alle verhaallijnen binnen een aflevering af te ronden. De serie kreeg daardoor een structuur die tot op dat moment alleen in soap-opera's gebruikelijk was: verhaallijnen wisselden elkaar voortdurend af. Bovendien gebeurde er in Hill Street Blues veel tegelijkertijd. De scenario's besloegen minstens twee keer zo veel pagina's als tot dan toe gebruikelijk omdat zich vaak zowel op de voorgrond als op de achtergrond iets afspeelde. Om een toch nog enig overzicht te bewaren kende de serie strikte eenheid van tijd: elke aflevering besloeg precies een dag, begon met de ochtendbriefing, en eindigde met de late avond van een personage.

Volgens Bochco heeft hij voor Hill Street Blues vijf jaar van zijn leven continu intens aan het project gewerkt omdat het later misschien zijn enige werk zou blijken waar hij echt trots op kon zijn. Voor veel andere medewerkers gold hetzelfde. Gevoegd bij de opkomende populariteit van cocaïne in Hollywood zorgde dit ervoor dat de sfeer op de set vrijwel voortdurend hectisch was.

Hoewel Hill Street Blues geen kijkcijferhit was, bleek de serie invloedrijk. De reeks werd overladen met Emmy's. De semi-documentairestijl en het loslaten van het principe dat een politieserie een of twee hoofdrolspelers heeft, werden later veelvuldig gekopieerd.

Enkele zeer bekende acteurs speelden een van hun eerste rolletjes in Hill Street Blues: Bryan Cranston, Cuba Gooding Jr., Forest Whitaker, Dwight Schultz, Laurence Fishburne, Andy Garcia, Joaquin Phoenix.