ICODO-prijs

De ICODO prijs is bedoeld om de aandacht te vestigen op publieke uitingen die een bijdrage leveren aan de beeldvorming over de gevolgen van georganiseerd geweld en die deze gevolgen inzichtelijk maken voor een geïnteresseerd publiek.

Het ICODO (Informatie- en Coördinatieorgaan Dienstverlening Oorlogsgetroffenen) was het steunpunt voor hulpverlening aan oorlogs- en geweldsgetroffenen. Sinds januari 2005 is ICODO opgegaan in Stichting Cogis. De werkzaamheden van Cogis vinden tegenwoordig plaats in het Arq Kenniscentrum Oorlog, Vervolging en Geweld. De prijs werd voor het eerst uitgereikt in 1997 en voor het laatst in 2004.

In 2000 werd de prijs aan twee winnaars uitgereikt: Mare Faber en Nationaal Comité 4 en 5 mei.

Gelauwerden

1999 - Theodor Holman voor Hoe ik mijn moeder vermoordde
2000 - Mare Faber voor Novi Dani, nieuwe dagen; oorlog en biografie in Banja Luka, Bosnië Herzegovina
2000 - Nationaal Comité 4 en 5 mei voor Vrijheid geef je door, Nationaal Aandenken voor het basisonderwijs
2001 - Marjoleine Boonstra voor Bela, Bela – What keeps mankind alive
2002 - Jolande Withuis voor Erkenning
2003 - Jan Banning voor Sporen van oorlog
2004 - Jan Brokken voor Mijn kleine waanzin