Łokomotiw Płowdiw

Łokomotiw Płowdiw

Локомотив Пловдив

Pełna nazwa	Професионален футболен клуб Локомотив 1926 (Пловдив) (Profesionalny Futbolowy Klub Łokomotiw 1926 Płowdiw)
Przydomek	Смърфовете (Smerfy) Железничарите (Kolejarze) Пловдивският любимец (Ulubieńcy Płowdiwa)
Barwy	czarno-biało-czerwone
Data założenia	25 lipca 1926
Debiut w najwyższej lidze	1938
Liga	Pyrwa PFL
Państwo	Bułgaria
Siedziba	Płowdiw
Adres	Park Lauta, 4000 Płowdiw
Stadion	Stadion Łokomotiw
Sponsor techniczny	Nike
Właściciel	Christo Kruszarski
Prezes	Łyczezar Dimitrow
Trener	Aleksandyr Tomasz
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Profesionalen futbolen kłub Łokomotiw 1926 (bułg. Професионален футболен клуб Локомотив 1926) – bułgarski klub piłkarski, mający siedzibę w mieście Płowdiw, w środkowej części kraju, grający od sezonu 2001/2002 w rozgrywkach Pyrwej ligi, od 1949 reprezentuje płowdiwskich kolejarzy.

Historia

Chronologia nazw:

• 25.07.1926: Płowdiwski SK [Sportklub] (bułg. "Пловдивски СК" [Спортклуб]) – po fuzji klubów Karadża i Atletik
• 1944: Sportklub Płowdiw (bułg. Спортклуб (Пловдив))
• 1945: SP-45 [Sportklub-Parczewicz 1945] Płowdiw (bułg. СП-45 [Спортклуб-Парчевич 1945] (Пловдив)) – po fuzji z Parczewicz Płowdiw
• 1945: Sławia Płowdiw (bułg. "Славия" (Пловдив))
• 1947: Sławia-Czengełow Płowdiw (bułg. "Славия-Ченгелов" (Пловдив)) – po fuzji z Petyr Czengełow Płowdiw
• 1947: Sławia Płowdiw (bułg. ФД [Физкултурно дружество] "Славия" (Пловдив))
• 10.1949: DSO Energia Płowdiw (bułg. ДСО [Доброволна спортна организация] "Енергия" (Пловдив)) – po fuzji z Łokomotiw Płowdiw
• 1949: DSO Torpedo Płowdiw (bułg. ДСО "Торпедо" (Пловдив))
• 1951: DSO Łokomotiw Płowdiw (bułg. ДСО "Локомотив" (Пловдив))
• 1957: DFS Łokomotiw Płowdiw (bułg. ДФС [Дружество за физкултура и спорт] "Локомотив" (Пловдив)) – po fuzji z Septemwri Płowdiw i Torpedo Płowdiw
• 1989: FK Łokomotiw Płowdiw (bułg. ФК "Локомотив Пловдив")
• 2001: FK Łokomotiw 1936 Płowdiw (bułg. ФК "Локомотив 1936 Пловдив") – po fuzji z Wełbyżd Kiustendił
• 2005: PFK Łokomotiw 1936 Płowdiw (bułg. ПФК "Локомотив 1936 Пловдив")
• 20.05.2011: PFK Łokomotiw Płowdiw 1926 AD (bułg. ПФК "Локомотив Пловдив 1926 АД")

Płowdiwski Sportklub został założony w Płowdiwie 25 lipca 1926 roku^[1] w wyniku połączenia dwóch lokalnych drużyn, Karadża (założony w 1922) i Atletik (założony w 1924). Funkcjonował w najstarszej IV dzielnicy w Płowdiwie i przyjął barwy czerwono-czarno-biali. Piłkarze swoje domowe spotkania zazwyczaj grali w białych koszulkach, czarnych spodenkach oraz białych getrach.

W 1933 zespół został mistrzem drugiej dywizji Płowdiw, dołączając do elitarnej pierwszej dywizji, której tytuł zdobył po raz pierwszy w 1936 roku. W 1938 roku walczył o miejsce w utworzonej rok wcześniej Nacionałnej futbołnej diwizii (D1), w której skład wchodziło 10 najlepszych bułgarskich drużyn. Klub rywalizował na najwyższym poziomie przez dwa lata, aż do jej rozwiązania. Debiutowy sezon zakończył na piątej pozycji. W swoim drugim sezonie 1939/40 zajął ósme miejsce i był jedynym klubem reprezentującym całą południową Bułgarię w elitarnej klasie piłki nożnej.

W 1942 roku jako mistrz Płowdiwskiego Obwodu Sportowego ponownie awansował do turnieju finałowego na szczeblu centralnym. Jednak już w rundzie drugiej (w pierwszej wylosował awans bez gier) został wyeliminowany 0:2 przez Makedonię Skopje. Również w 1940 i 1942 startował w rozgrywkach Pucharu Bułgarii, w których dotarł do finału, ale w obu przypadkach przegrał. W drugim meczu finałowym, który odbył się 3 października 1942 roku w Sofii, dochód z niego okazał się rekordem w całej historii bułgarskiej piłki nożnej, przekraczając dochody z każdego z meczów finałowych rozgrywanych o mistrzostwo państwa lub Puchar Cara. A 3 października 1942 roku w Sofii ustanowiono kolejny, jeszcze bardziej imponujący rekord: kibice klubu sportowego dokonali bezprecedensowej "inwazji" w obcym mieście, a według prasy do Sofii przybyło ponad 3000 kibiców Płowdiwu. Nie było w tym nic przypadkowego - w tym samym czasie Sportklub był jednym z największych bułgarskich klubów, a w latach 1942 i 1943 Bułgarska Narodowa Federacja Sportowa (BNSF) oficjalnie ogłosiła Płowdiwski Sportklub największym klubem bułgarskim pod względem liczby zarejestrowanych członków.

Po 1944 roku nowo powstały rząd Bułgarii podjął kilka kampanii na rzecz reorganizacji klubów sportowych w kraju, co doprowadziło do połączenia większości z nich i odpowiedniej zmiany nazw. Klub skrócił nazwę do Sportklub, a w 1945 po fuzji z lokalnym rywalem Parczewicz Płowdiw zmienił nazwę na Sportklub Parczewicz 1945 lub w skrócie SP 45. W 1945 połączony zespół ponownie zagrał w finałach mistrzostw. W rundzie pierwszej wylosował bez gry awans do drugiej rundy, w której wygrał 3:1 z Borysławem Borysowgrad, w ćwierćfinale pokonał 2:2, 4:1 TW 45 Warna, ale w półfinale został wyeliminowany 0:0, 0:1 przez Łokomotiw Sofia.

Jesienią 1945 klub przyjął nazwę Sławia i jako wicemistrz Płowdiwskiego Obwodu Sportowego ponownie grał w turnieju finałowym 1946, ale już w rundzie pierwszej przegrał 0:1 ze Sławią 45 Sofia. W następnym sezonie już jako mistrz obwodu ponownie odpadł w rundzie pierwszej mistrzostw na szczeblu centralnym, przegrywając 2:3 z Hadżi Sławczew Pawlikeni.

W 1947 roku do klubu dołączył Petyr Czengełow w wyniku czego nazwa brzmiała Sławia-Czengełow, ale wkrótce klub wrócił do nazwy Sławia. W 1948 jako mistrz Płowdiwskiego Obwodu Sportowego po raz kolejny z rzędu awansował do turnieju finałowego mistrzostw. W rundzie pierwszej zwyciężył 1:1, 3:0 Spartak Plewen, ale w ćwierćfinałach został pokonany 0:4, 3:3 przez Lewski Sofia.

W sezonie 1948/49 nastąpiła reorganizacja rozgrywek piłki nożnej w Bułgarii, jedyną drużyną reprezentującą Płowdiw w nowo utworzonej Republikanskiej futbolnej diwizii. W lidze zespół zajął końcowe siódme miejsce i był zmuszony walczyć w playoff o utrzymanie w lidze, w którym zwyciężył 2:2, 4:2 Rosstroj Pawlikeni.

27 sierpnia 1949 roku Komitet Centralny Bułgarskiej Partii Komunistycznej podjął decyzję o reorganizacji ruchu sportowego w Bułgarii na wzór sowiecki. Rozgrywki ligowe zostały przerwane po dwóch kolejkach. 27 września 1949 roku Naczelna Komisja Wychowania Fizycznego i Sportu (WKFS) podjęła konkretne działania w celu jego realizacji. Podobnie do struktury w ZSRR zostały stworzone dobrowolne organizacje sportowe na zasadzie wydziałów w odpowiednich branżowych związkach zawodowych. W efekcie tej reorganizacji w październiku 1949 roku zostały połączone największy i najmniejszy klub w Płowdiwie: Sławia i Łokomotiw Płowdiw (założony w 1935 jako ŻSK), tworząc DSO Energia Płowdiw. Zaledwie kilka dni później nazwę zmieniono na DSO Torpedo Płowdiw. W 1950 roku zespół startował w A Republikanskiej futbolnej grupie, zajmując siódme miejsce.

W tym samym roku ogłoszono plany nowych reorganizacji - niektóre z istniejących DSO zostaną zrestrukturyzowane. W efekcie w 1951 z DSO Torpedo wyodrębnia się związek zawodowy pracowników transportu, który utworzył swoje DSO - pod nazwą Łokomotiw. Zdecydowano, że drużyna o nazwie Łokomotiw pozostanie w A RFG, a Torpedo Płowdiw zostanie wysłany na trzeci poziom w piłkarskiej hierarchii. W 1951 Łokomotiw Płowdiw znów był siódmym w tabeli. Do 1955 zespół występował na najwyższym poziomie, a potem spadł do Jużnej B Republikanskiej futbolnej grupy (D2). W rozgrywkach Pucharu Bułgarii dwukrotnie osiągnął półfinał (1952, 1954).

Wprowadzony w sierpniu 1949 roku model "DSO - Dobrowolnych Sportowych Organizacji" (bułg. ДСО – Доброволна спортна организация) został zniesiony wiosną 1957 roku decyzją ponownie Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Komunistycznej. Zgodnie z tą decyzją przywrócono zasadę terytorialno-produkcyjną, na której wcześniej budowane są bułgarskie związki sportowe. Tym samym wiosną 1957 roku dotychczasowe DSO zostały przekształcone w "DFS - Towarzystwa Wychowania Fizycznego i Sportu" (bułg. ДФС – Дружества за физкултура и спорт), zlokalizowane w różnych rejonach dużych miast. W tym samym czasie rozpoczął się proces odzyskiwania oryginalnych nazw: DSO Dinamo Sofia staje się DFS Lewski Sofia, DSO Udarnik Sofia staje się DFS Sławia Sofia, SKNA Płowdiw staje się ASK Botew Płowdiw itd. Wiosną 1957 roku do Łokomotiwu zostały przyłączone miejskie kluby Septemwri Płowdiw i Torpedo Płowdiw.

W sezonie 1958/59 nastąpiła reorganizacja rozgrywek na drugim poziomie. Klub po zajęciu trzeciej pozycji w grupie południowej zakwalifikował się do jedynej B RFG. W 1960 roku drużyna dotarła do finału Pucharu i podobnie jak w poprzednim finale (1948), według prasy centralnej, drużynę w Sofii wspierało około 5000 kibiców. W 1961 jako wicemistrz drugiej ligi awansował do A RFG. W styczniu 1962 Łokomotiw połączył się z Maricą Płowdiw z Jużnej futbolnej zony (D3). Po protestach członków Maricy w kwietniu tego samego roku oba zespoły ponownie stały się niezależne. Marica wznowiła swój udział w południowej strefie trzeciej ligi, której rozgrywki zostały wznowione 4 kwietnia 1962 roku. W sezonie 1968/69 po raz pierwszy zdobył brązowe medale. W sezonie 1972/73 drużyna została wicemistrzem, a w kolejnych mistrzostwach ponownie zdobyła brąz. W 1971 rozegrał swój piąty finał Pucharu, który ponownie był nieudany.

W 1980 roku klub po raz drugi w swojej historii spadł do B RFG, gdzie spędził trzy sezony. W dwóch ostatnich z nich - 1981/82 i 1982/83 zespół dotarł do finału Pucharu Armii Sowieckiej. Sezon 1981/82 był ostatnim, w którym turniej miał status turnieju krajowego pucharu. 12 czerwca 1982 roku na stadionie Sławi Alelsijew w Plewenie, na oczach 8000 widzów, zawodnicy Płowdiwu przegrali po dogrywce 1:2 z Łokomotiwem z Sofii.

W następnym roku Lokomotiv zdobył pierwsze w swojej historii trofeum. 1 czerwca 1983 roku na Stadionie Narodowym Wasiła Lewskiego w Sofii na oczach 25 000 widzów Łokomotiw wygrał 3:1 finał z FK Czirpan i zasłużenie zdobył Puchar Armii Sowieckiej. Drużyna otrzymała prawo do reprezentowania Bułgarii w Turnieju Pucharu UEFA. Rok 1983 okazał się pamiętny także z innych powodów. Kilka dni po triumfie zespół musiał walczyć w barażach o utrzymanie w lidze, w których został pokonany 1:2 i 0:0 przez Czernomorec Burgas. Kilka tygodni później Spartak Plewen został usunięty z A RFG z powodu próby niesportowego rozstrzygnięcia wyniku. Został wyznaczony dodatkowy baraż o prawo gry na najwyższym poziomie pomiędzy Łokomotiwem a Osym Łowecz, który kolejarzy wygrali dramatycznie 2:1 po dogrywce. W ten sposób zespół powrócił do A RFG, ale ponownie spadł w kolejnym sezonie 1983/84. Po roku wrócił do A RFG i od sezonu 1985/86 na dłużej zadomowił się w najwyższej klasie rozgrywek. Po zakończeniu sezonu 1998/99 zajął przedostatnie 15.miejsce i ponownie spadł do B RFG. Po dwóch latach w 2001 nastąpiła fuzja z pierwszoligowym klubem Wełbyżd Kiustendił, który przed rozpoczęciem sezonu 2001/02 klub przeniósł się do Płowdiwa tworząc Łokomotiw 1936 Płowdiw i uzyskując tym samym prawo gry w Wisszej profesionałnej futbołnej lidze.

Łokomotiw tylko raz zdobył mistrzostwo Bułgarii - w 2004 roku. Wówczas też podopieczni Eduarda Eranosjana walczyli o udział w Lidze Mistrzów, ale przegrali z belgijskim Club Brugge. W tym samym roku, po pokonaniu 1:0 Liteksu Łowecz, w klubowej gablocie stanął Superpuchar kraju.

Wcześniej, w 1973 roku, zespół został wicemistrzem Bułgarii, ponadto pięciokrotnie (ostatni raz w sezonie 2005/06) zajmował trzecie miejsce. W latach 60. i 70. gwiazdą klubu był jeden z najlepszych piłkarzy w historii kraju i późniejszy selekcjoner reprezentacji Christo Bonew. W Łokomotiwie, który słynął z dobrego szkolenia młodzieży, pierwsze kroki stawiali m.in. Christo Kolew i Georgi Iwanow.

20 maja 2011 decyzją walnego zgromadzenia klubu przemianowano go na PFK Łokomotiw Płowdiw 1926 AD.

Po dekadzie występów bez większych sukcesów zespół w sezonie 2018/19 po raz pierwszy zdobył Puchar Bułgarii, pokonując 1:0 w finale w Sofii klubowego rywala Botew Płowdiw. Rok później 1 lipca 2020 roku na stadionie narodowym w Sofii Puchar został zatrzymany w Płowdiwie, po wygraniu w rzutach karnych meczu finałowego z CSKA Sofia. Momcził Cwetanow został trzecim graczem w historii bułgarskiego futbolu, który zdobył sześć trofeów Pucharu Bułgarii. To on zdobył piąty i zwycięski rzut karny w finale.

Barwy klubowe, strój, herb, hymn

Klub ma barwy czarno-biało-czerwone. Piłkarze swoje domowe spotkania zazwyczaj grają w białych koszulkach, czarnych spodenkach oraz białych getrach.

Sukcesy

Trofea międzynarodowe

Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 31-05-2021)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Liga Mistrzów (Puchar Europy)	zdobywca	0
	finalista	0
	2.r.kw.	1	2004/05
Liga Europy (Puchar UEFA)	zdobywca	0
	finalista	0
	1/32 finału	3	1983/84, 1992/93, 1993/94
Liga Konferencji Europy UEFA	zdobywca	0
	finalista	0
	3.r.kw.	1	2021/22
Puchar Zdobywców	zdobywca	0
	finalista	0
Superpuchar UEFA	zdobywca	0
	finalista	0
Puchar Intertoto	zdobywca	0
	finalista	0
	2.r.kw.	1	2006
Puchar Miast Targowych	zdobywca	0
	finalista	0
	1/8 finału	1	1965/66

Trofea krajowe

Zdobyte trofea w rozgrywkach Bułgarii (stan na: 31-05-2021)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	1	2003/04
	II miejsce	2	1972/73, 2020/21
	III miejsce	5	1945, 1968/69, 1973/74, 1991/92, 2004/05
Puchar	zdobywca	2	2018/19, 2019/20
	finalista	7	1940, 1942, 1948, 1959/60, 1970/71, 1981/82, 2011/12
Superpuchar	zdobywca	2	2004, 2020
	finalista	2	2012, 2019
II liga	I miejsce	0
	II miejsce	6	1956 (Jużna), 1958 (Jużna), 1960/61, 1980/81 (Jużna), 1982/83 (Jużna), 1984/85
	III miejsce	1	1958/59 (Jużna)

• Gradsko pyrwenstwo na Płowdiw i Płowdiwskata sportna obłast: (II poziom)
  • mistrz (8): 1935/36, 1937/38, 1937/38, 1938/39, 1941/42, 1944/45, 1946/47, 1947/48
  • wicemistrz (1): 1945/46

• POSO – Wtora diwizia (III poziom):
  • mistrz (1): 1932/33

• Puchar Armii Sowieckiej:
  • zdobywca (1): 1983
  • finalista (3): 1960, 1973, 1982

Poszczególne sezony

Rozgrywki międzynarodowe

Europejskie puchary

Legenda do wszystkich tabel: Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – final, R – runda, PO – play-off k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjezdzie

Sezon	Rozgrywki	Runda	Klub	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1963/64	Puchar Miast Targowych	1R	Steagul Rosu Braszów	2–1	3–1	5–2
		1/8	Újpest	0–0	1–3	1–3
1964/65	Puchar Miast Targowych	1R	Vojvodina	1–1	1–1	2–2, 2–0 (N)
		2R	Petrolul Ploeszti	2–0	0–1	2–1
		1/8	Juventus F.C.	1–1	1–1	2–2, 1–2 (N)
1964/65	Puchar Miast Targowych	1R	Spartak Brno	1–0	0–2	1–2
1967/68	Puchar Miast Targowych	1R	Partizan	1–1	1–5	2–6
1969/70	Puchar Miast Targowych	1R	Juventus F.C.	1–2	1–3	2–5
1971/72	Puchar UEFA	1R	Carl Zeiss Jena	3–1	0–3	3–4
1973/74	Puchar UEFA	1R	Sliema Wanderers	1–0	2–0	3–0
		2R	Budapest Honvéd	3–4	2–3	5–7
1974/75	Puchar UEFA	1R	Rába ETO Győr	3–1	1–3	4–4, k: 4–5
1976/77	Puchar UEFA	1R	Crvena zvezda	2–1	1–4	3–5
1983/84	Puchar UEFA	1R	PAOK FC	1–2	1–3	2–5
1992/93	Puchar UEFA	1R	AJ Auxerre	2–2	1–7	3–9
1993/94	Puchar UEFA	1R	S.S. Lazio	0–2	0–2	0–4
2004/05	Liga Mistrzów	2Q	Club Brugge	0–2	0–4	0–6
2005/06	Puchar UEFA	2Q	OFK Beograd	1–0	1–2	2–2, w.
		1R	Bolton Wanderers	1–2	1–2	2–4
2012/13	Liga Europy	2Q	Vitesse	4–4	1–3	5–7
2019/20	Liga Europy	2Q	Spartak Trnawa	2–0	1–3	3–3, w.
		3Q	RC Strasbourg	0–1	0–1	0–2
2020/21	Liga Europy	1Q	Iskra Danilovgrad	1–0 (W)
		2Q	Tottenham Hotspur	1–2 (D)
2021/22	Liga Konferencji Europy	2Q	1. FC Slovácko	1–0	0–1	1–1, k: 3–2
		3Q	FC København	1–1	2–4	3–5

Rozgrywki krajowe

Bilans występów klubu w rozgrywkach piłkarskich Bułgarii (Stan na 31 maja 2021 r.)
Poziom	Rozgrywki	Sezony	Mecze	Z	R	P	B+	B–	Pkt	Lata	Awanse	Spadki	Naj.
I	Dyrżawno pyrwenstwo / Nacionałna futbołna diwizija / Republikansko pyrwenstwo / A PFG	68								1938–1940, 1942, 1945–1955, 1961–1980, 1983/84, 1985–1999, od 2001/02	0	4	1
II	B RPG / Wtora PFG / Pyrwa PFL / B PFG / Wtora PFL	25								1933–1938, 1940–1948, 1956–1961, 1980–1983, 1984/85, 1999–2001	4	0	2
III	W PFG / Treta amatorska futbołna liga	7								1926–1933	1	0	1
IV	Obłastna futbołna grupa	0									0	0
	Puchar Bułgarii	74								od 1937/38	0	0	1

Piłkarze, trenerzy, prezydenci i właściciele klubu

Piłkarze

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Łokomotiwu Płowdiw.

Aktualny skład

Trenerzy

 Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy Łokomotiwu Płowdiw.

• ...
• 1997-97 - Radosław Zdrawkow
• 2001-02 - Eduard Eranosjan
• 2002-03 - Dimityr Dimitrow
• 2003-05 - Eduard Eranosjan
• 2005-06 - Ajan Sadykow
• 2006-07 - Iwan Marinow
• 2007-08 - Jasen Petrow
• 2008-08 - Dragan Kanatłarowski
• 2008-09 - Ajan Sadykow
• 2009 - Iwan Marinow
• 2009-10 - Naci Şensoy
• 2010 - Christo Bonew
• 2010-11 - Nedełczo Matuszew
• 2011 - Saša Nikolić
• 2011-12 - Emił Welew
• 2012-13 - Stefan Genow
• 2013-14 - Aleksandyr Stankow
• 2017-20 - Bruno Akrapović
• od 2020 - Aleksandyr Tunczew

Prezydenci

Struktura klubu

Stadion

Klub piłkarski rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Łokomotiw w Płowdiwie, który może pomieścić 12.000 widzów (w tym wszystkie miejsca siedzące). Boisko ma wymiary: 105,3 m x 71,4 m, oświetlenie: 1898 luksów. Również grał na miejskim stadionie Płowdiw o pojemności 55 tysięcy widzów.

Inne sekcje

Klub prowadzi drużyny dla dzieci i młodzieży w każdym wieku.

Sponsorzy

Przez dłuższy czas klub był sponsorowany przez Bułgarskie Koleje.

Kibice i rywalizacja z innymi klubami

Kibice

Kibice Łokomotiwu, przeważnie wywodzący się z klasy robotniczej o poglądach skrajnie antykapitalistycznych, należą do najbardziej oddanych i fanatycznych w Bułgarii. Fanklub Łokomotiwu powstał w 1988 roku i jest najstarszym w kraju.

Rywalizacja

Największymi rywalami klubu są inne zespoły z miasta. Głównym rywalem klubu jest popularny sąsiedni klub Botew Płowdiw, mecz pomiędzy nimi nazywane Derby Płowdiwu. Tradycyjnie klub czerpał wsparcie ze strony niższych klas robotniczych, podczas gdy Botew czerpał poparcie ze średnich i wyższych klas komunistycznych.

Inna rywalizacja toczy się z CSKA Sofia, po pierwsze ze względu na historyczną rywalizację między miastami Płowdiw i Sofią jako centrami kulturalnymi, politycznymi i gospodarczymi, a po drugie ze względu na związek CSKA z armią bułgarską.

Drużyna utrzymuje przyjacielską rywalizację z Łokomotiwem Sofia ze względu na ich historyczną pozycję w zespołach kolejowych swoich miast. Mecze pomiędzy zespołami są często nazywane Derby Kolejarzy. Jednak drużyny nigdy nie były bezpośrednimi rywalami o tytuł, a kibice nigdy nie mieli większych starć, stąd derby są raczej przyjazne.

Fani Łokomotiwu od dawna przyjaźnią się z fanami włoskiej drużyny SSC Napoli dzięki stworzeniu nazwy Napoletani Ultras Plovdiv.

Derby

• Botew Płowdiw
• Dinamo Płowdiw
• Lewski Płowdiw
• Marica Płowdiw
• Parczewicz Płowdiw
• Pobeda Płowdiw
• Septemwri Płowdiw
• Sokoł Płowdiw
• Spartak Płowdiw
• Szipka Płowdiw
• Torpedo Płowdiw
• ŻSK Płowdiw

Zobacz też

• Mistrzostwa Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn
• Puchar Bułgarii w piłce nożnej

Przypisy

Bibliografia

• Oficjalna strona klubu (bułg.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie GlobalSportsArchive (ang.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie National Football Teams (ang.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
• Łokomotiw Płowdiw, [w:] baza Soccerway (drużyny) [dostęp 2022-11-07] .
• Łokomotiw Płowdiw, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2022-11-07] .
• Łokomotiw Płowdiw w bazie WorldFootball.net (ang.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie bgclubs.eu (bułg.)
• Łokomotiw Płowdiw w bazie Foot.dk (duń.)
• Wyniki meczów klubu w bazie RSSSF (ang.)