Adular
Adular z gór Adula, Ticino, Szwajcaria (7x6,5 cm) | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | glinokrzemian potasu (KAlSi3O8) | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 6 | ||
Łupliwość | doskonała, dwukierunkowa | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 2,53–2,56 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | przezroczysty lub prawie przezroczysty z niebieskawą lub zielonawą poświatą | ||
Połysk | szklisty, perłowy | ||
| |||
|
Adular – minerał z grupy krzemianów, przezroczysta i bezbarwna odmiana skalenia potasowego. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gór Adula w Alpach (okolice Przełęczy Św. Gotarda w Szwajcarii).
Charakterystyka
Właściwości
Tworzy kryształy grubotabliczkowe, słupkowe (nawet kilkadziesiąt centymetrów). Czasami przyjmuje postać romboedru. Jest kruchy i przezroczysty. Często wykazuje perłową opalescencję, migotliwość lub charakterystyczną grę barw zwaną adularyzacją. Kryształy wykazujące to zjawisko noszą nazwę kamieni księżycowych.
Występowanie
Jest minerałem hydrotermalnym niskich temperatur. Spotykany w żyłach magmowych. Najlepiej wykształcone okazy występują w druzach i szczelinach skalnych.
Miejsca występowania: Szwajcaria – w Alpach – Aular-Berstock (gdzie pozyskano go po raz pierwszy), Austria – w Zillertall i Habachtal, Włochy – w Val di Vizze i Val Medel, Francja – w Val d’Isère, Niemcy, Birma, Rumunia, Meksyk.
Znaczenie
- ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
- odmiany o charakterze kamieni księżycowych znajdują zastosowanie w jubilerstwie,
- stosowany do wyrobu ozdobnej galanterii.
Zobacz też
Bibliografia
- Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 poprawione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
- Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.
- Britannica: science/adularia
- Catalana: 0075117
- identyfikator minerału w Mindat: 38706, 4464, 28