Aleksander Eliasz

Aleksander Eliasz

hospodar Wołoszczyzny jako Aleksander IV
Okres	od 1616 do 1618
Poprzednik	Gabriel Mohyła
Następca	Gabriel Mohyła
hospodar Mołdawii jako Aleksander VII
Okres	od 1620 do 1621
Poprzednik	Kacper Grazziani
Następca	Stefan Tomșa II
hospodar Wołoszczyzny jako Aleksander IV
Okres	od 1627 do 1629
Poprzednik	Aleksander Dziecię
Następca	Leon Tomșa
hospodar Mołdawii jako Aleksander VII
Okres	od 1631 do 1633
Poprzednik	Mojżesz Mohyła
Następca	Miron Barnowski-Mohyła
Dane biograficzne
Dynastia	Muszatowicze
Dzieci	Eliasz III Aleksander, Radu XI Eliasz

Aleksander Eliasz (rum. Alexandru Iliaș) – hospodar Wołoszczyzny w latach 1616–1618 i 1627–1629, jako Aleksander IV, oraz hospodar Mołdawii w latach 1620–1621 i 1631–1633, jako Aleksander VII; pochodził z dynastii Muszatowiczów.

Biografia

Najprawdopodobniej był wnukiem hospodara mołdawskiego Aleksandra IV Lăpușneanu, synem jego syna Eliasza. W 1616, po dość długiej przerwie w sprawowaniu funkcji hospodarskiej przez przedstawicieli rodu Muszatowiczów, został mianowany na hospodara Wołoszczyzny. W 1618 został obalony za sprawą opozycji bojarskiej i choć ta została stłumiona przez Imperium Osmańskie, tron wołoski Turcy oddali popieranemu przez Polskę Gabrielowi Mohyle. W 1620 - po śmierci współpracującego z Polską Kacpra Grazziani - Porta z kolei mianowała Aleksandra hospodarem mołdawskim, jednak już wkrótce, w 1621 (w roku bitwy pod Chocimiem) został odsunięty od rządów. W 1627 zdołał uzyskać ponownie, na okres dwóch lat, tron wołoski, a następnie, w latach 1631–1633 jeszcze raz piastował stanowisko hospodara Mołdawii. Stojąc na stanowisku protureckim, rządził krajem nie przy współudziale miejscowych bojarów, ale Greków sprowadzanych ze Stambułu. Zagrożenie wpływów bojarów zaowocowało ich spiskiem i obaleniem Aleksandra Eliasza (na jego miejsce bojarzy wezwali z Polski Mirona Barnowskiego-Mohyłę).

Synami Aleksandra Eliasza byli hospodar mołdawski Eliasz III Aleksander oraz hospodar wołoski Radu XI Eliasz.

Bibliografia

• J. Demel, Historia Rumunii, Wrocław 1970.