Arctic World Archive

Światowe Archiwum Arktyczne

Arctic World Archive (AWA)

nr rej. na norweskiej liście Riksantikvaren or Direktoratet for kulturminneforvaltning
Państwo	Norwegia
Terytorium zależne	Svalbard
Miejscowość	Svalbard, Spitsbergen, Longyearbyen
Adres	Vei 706
Typ budynku	Archiwum (dawniej kopalnia)
Wysokość całkowita	130 m
Ukończenie budowy	2017
Położenie na mapie Svalbardu Światowe Archiwum Arktyczne
Położenie na mapie Arktyki Światowe Archiwum Arktyczne
78°14′17,9″N 15°26′49,5″E/78,238306 15,447083
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Arctic World Archive (AWA) (pol. Światowe Archiwum Arktyczne, także: Biblioteka Końca Świata: no. Dommedagshvelv[et] lub en. Doomsday vault, Doomsday Library) – budynek do przechowywania ważnych dla ludzkości danych, znajdujący się na archipelagu Svalbard na wyspie Spitsbergen w Norwegii, niedaleko Globalnego Banku Nasion^[1].

Archiwum zawiera dane historyczne i kulturowe z kilku krajów, w tym dokumentację UNICEF-u^[2], zdigitalizowane dzieła sztuki (m.in. Krzyk Edvarda Muncha i Straż Nocną Rembrandta) i literatury (m.in. Boską Komedię Dante Alighieriego z kolekcji Biblioteki Watykańskiej i prozę Olgi Tokarczuk, laureatki literackiej Nagrody Nobla^[3]), a także kody źródłowe firmy GitHub^[4][5], dokumentację CERN-u^[3] i dużych firm (np. Siemensa, SCG)^[6].

Opis

Zdigitalizowane dane zapisywane są na nośniku światłoczułym, będącym 35 mm specjalistyczną taśmą analogową. Technologię od 2007 roku opracowywała prywatna firma Piql. Dane przechowywane są w głęboko zakopanym stalowym skarbcu, każdą rolkę chroni metalowy kontener, aluminiowa kaseta i plastikowe pudełko z kilkusetletnią datą trwałości. Pojemność jednej rolki wynosi 120 gigabajtów. Autorzy technologii, zainspirowani kamieniem z Rosetty i zamieszczonym tam kluczem odczytu napisów w różnych językach, to samo zastosowali w nośnikach AWA: każda rolka ma zapisany kod źródłowy umożliwiający proste rozszyfrowanie zapisu i format pliku^[3]. Nośniki danych powinny wytrzymać od 500 do 1000 lat^[7].

Archiwum prowadzone jest jako działalność zarobkowa przez firmę Piql i państwową spółkę górniczą Store Norske Spitsbergen Kulkompani (SNSK)^[7].

Biblioteka została otwarta 27 marca 2017. Mieści się w Longyerbyen, w dawnej kopalni węgla Store Norske nr 3^[8][6]. Jako pierwsze zdeponowały tam ważne dla swoich krajów zasoby (m.in. konstytucje^[3]) rządy Brazylii, Meksyku i Norwegii^[8][9].

22 października 2020 w zbiorach AWA znalazł się zapis 4299 stron prozy polskiej pisarki Olgi Tokarczuk, który mieści się na 200 metrach taśmy światłoczułej^{[10][11][3][12][13]}.

Przypisy