Białobożnica

Białobożnica
Білобожниця
Ilustracja
Fasada kościoła we wsi
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Hromada

Białobożnica

Powierzchnia

3,00 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności


2035[1]

Nr kierunkowy

+380 3552

Kod pocztowy

48530

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Białobożnica”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Białobożnica”
Ziemia49°02′N 25°40′E/49,033333 25,666667
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Białobożnica (ukr. Білобожниця, Biłobożnycia) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica. Siedziba hromadzie Białobożnica. Liczy ponad 2000 mieszkańców. Droga terytorialna T 2001 przechodzi przez wieś.

Znajduje się tu stacja kolejowa Białobożnica, położona na linii dawnej Galicyjskiej Kolei Transwersalnej.

Historia

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Białobożnica w powiecie czortkowskim w województwie tarnopolskim. W 1921 roku liczyła 1296 mieszkańców[2].

Przed 1939 w Białobożnicy istniał Dom Ludowy, a obok niego wspinalnia strażacka[3].

W grudniu 1944 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 6 Polaków[4].

Po wojnie włączona w struktury ZSRR.

Ludzie

  • Michał Borysiekiewicz – lekarz okulista, pedagog.
  • Taras Seńkiw – duchowny greckokatolicki, eparcha stryjski.
  • Kazimierz Pierzchała (zm. 1898) – dr medycyny, lekarz okręgowy[5]

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu tarnopolskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. XV: Województwo Tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  3. Białobożnica. „Wschód”. Nr 72, s. 2, 20 stycznia 1938. 
  4. HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 184, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
  5. Kronika. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. 123, s. 4, 4 maja 1898.

Linki zewnętrzne

  • 1.) Białobożnica, wś, pow. czortkowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 187 .
  • p
  • d
  • e
Hromada Białobożnica
Wsie
  • p
  • d
  • e
Powiat czortkowski (1920–1939 i 1941–1944) (► GG)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–1934 )
Miasteczka (1920–1934)
Gminy miejskie (1920–1939 )
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–1939 )
  • Biała
  • Białobożnica
  • Dżuryn
  • Jagielnica I
  • Jagielnica II
  • Kolędziany
  • Kosów
  • Pauszówka
  • Świdowa
  • Ułaszkowce
Gminy ( 1941–1944 )
Miejskie[A]
Wiejskie[B][A]
  • Barysz
  • Białobożnica
  • Bilcze Złote (←)
  • Buczacz
  • Chorostków (←)
  • Dźwiniaczka (←)
  • Dżuryń
  • Husiatyn (←)
  • Iwanków
  • Jagielnica
  • Jazłowiec
  • Jezierzany (←)
  • Kasperowce (←)
  • Kolędziany
  • Kopyczyńce (←)
  • Korolówka (←)
  • Koropiec (←)
  • Koszyłowce (←)
  • Krzywcze Górne (←)
  • Mielnica
  • Monasterzyska (←)
  • Petlikowce Stare (←)
  • Potok Złoty
  • Probużna (←)
  • Sidorów (←)
  • Skała Podolska
  • Tłuste
  • Torskie
  • Trybuchowce (←)
  • Ułaszkowce
  • Uście Zielone (←)
  • Wasylkowce (←)
  • Zaleszczyki (←)
  1. a b strzałki wsteczne dotyczą stanu z 1939
  2. kursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.