Boeing Bird of Prey

Boeing Bird of Prey
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Boeing

Typ

samolot eksperymentalny

Konstrukcja

kompozytowe włókna węglowe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1996

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 × silnik turbowentylatorowy Pratt & Whitney Canada JT15D-5C

Ciąg

12,9 kN

Wymiary
Rozpiętość

7 m

Długość

14,3 m

Wysokość

2,8 m

Masa
Startowa

3350 kg

Osiągi
Prędkość maks.

482 km/h

Pułap

6100 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
USA
Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing Bird of Prey – amerykański eksperymentalny samolot będący demonstratorem technologii stealth. Wyprodukowany przez firmę Boeing.

Historia

Fakt istnienia samolotu został podany do publicznej wiadomości 18 października 2002 roku. Zdecydowano się na ten krok, ponieważ zastosowane w samolocie rozwiązania konstrukcyjne zastosowano już w innych dobrze znanych konstrukcjach (np. Boeing X-45). Bird of Prey został zbudowany w ośrodku Boeinga Phantom Works, początkowo pracę prowadziła firma McDonnell Douglas jednak po tym jak w 1997 roku stała się częścią Boeinga, to on kontynuował badania i testy. Program budowy samolotu o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego, na którym chciano przetestować przyjęte założenia konstrukcyjne rozpoczął się w 1992 roku. Jego efektem był Bird of Prey, którego oblotu dokonano w 1996 roku. Nazwa samolotu nawiązuje do nazwy klingońskiego statku kosmicznego z serialu Star Trek. Do roku 1999, kiedy zakończono program badań, samolot wykonał 38 lotów[1].

Konstrukcja

Samolot wykonano z włokien węglowych, w celu zmniejszenia kosztów produkcji w trakcie budowy samolotu użyto sprawdzonych, dostępnych części (między innymi bardzo szeroko stosowany silnik Pratt & Whitney Canada JT15D-5C). Całkowity koszt programu zamknął się w sumie 67 mln USD. Samolot posiada hydrauliczny system sterowania. Jest to konstrukcja jednomiejscowa, poddźwiękowa z płaskim, nośnym kadłubem i skrzydłami o bardzo dużym skosie, wygiętymi w kształcie litery „M”. Samolot posiada chowane, trójgoleniowe podwozie. Wlot powietrza do silnika znajduje się na grzbiecie kadłuba za kabiną pilota, taki wlot i kształt tunelu dolotowego powietrza do silnika osłania łopatki sprężarki silnika przed promieniowaniem radiolokacyjnym zmniejszając echo radarowe samolotu. Kształt kadłuba i wlot powietrza sprawdzony na Bird of Prey wykorzystany został później w konstrukcjach X-45 oraz X-47, bezzałogowych aparatach latających o obniżonej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Zbudowano jeden egzemplarz, który po ujawnieniu go mediom został oddany do National Museum of the United States Air Force (Muzeum Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych) w bazie Wright-Patterson Air Force Base mieszczącej się obok Dayton w stanie Ohio.

Przypisy

  1. Boeing Phantom Works' Bird of Prey, „Air Forces Monthly”, nr 12 (2002), s. 13, ISSN 0955-7091

Bibliografia

  • Boeing ujawania Bird of Prey. „Raport”. 11, s. 20, 2002. ISSN 1429-270x. 

Linki zewnętrzne

  • YouTube z filmem o Bird of Prey
  • p
  • d
  • e
Amerykańskie samoloty i śmigłowce wojskowe z okresu po 1945 roku
Samoloty myśliwskie
Samoloty bombowe
Samoloty szturmowe
Samoloty patrolowe
i zwalczania okrętów podwodnych
Samoloty rozpoznawcze
WRE i dowodzenia
Samoloty obserwacyjne
Samoloty szkolno-treningowe
Samoloty transportowe
Śmigłowce i pionowzloty
Bezzałogowe
Konstrukcje doświadczalne
i prototypy

Stany Zjednoczone