Dibenzotiofen

Dibenzotiofen

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) dibenzotiofen Inne nazwy i oznaczenia DBT
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H8S
Masa molowa	184,26 g/mol
Wygląd	biały do beżowego, krystaliczny proszek o słabym zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	132-65-0
PubChem	3023
SMILES C1=CC=C2C(=C1)C3=CC=CC=C3S2
InChI InChI=1S/C12H8S/c1-3-7-11-9(5-1)10-6-2-4-8-12(10)13-11/h1-8H InChIKey IYYZUPMFVPLQIF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny: 1,03 mg/kg (25 °C)[3] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w chloroformie i metanolu, dobrze w etanolu i benzenie[2] Temperatura topnienia 98,67 °C[2] Temperatura wrzenia 331,6 °C[2] Punkt krytyczny 624 °C[4]; 3,9 MPa[4] logP 4,38[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-05-14] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H410 Zwroty P P273, P391, P501 Temperatura zapłonu 170 °C[1] Temperatura samozapłonu powyżej 450 °C[1] Numer RTECS HQ3490550 Dawka śmiertelna LD50 470 mg/kg (mysz, doustnie)[5]
Podobne związki
Podobne związki	fluoren, pirol, furan, dibenzofuran
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dibenzotiofen – organiczny związek chemiczny z grupy heterocyklicznych związków aromatycznych o szkielecie węglowym fluorenu. Zawiera jeden heteroatom – siarkę. Jest to związek trójpierścieniowy, występujący w smole pogazowej.

Przypisy

Bibliografia

• CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).