Język tawoyan

Tawoyan
Obszar

Borneo Środkowe (Indonezja)

Liczba mówiących

20 tys. (1981)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3 twy
IETF twy
Glottolog tawo1243
Ethnologue twy
BPS 0419 0
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język tawoyan (a. tewoyan), także: tawoyan dayak, taboyan (a. tabojan, tabuyan)[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji, przez grupę ludności w kabupatenie Barito Utara(inne języki)[3][4].

Według danych z 1981 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1]. Różnice dialektalne nie są zbyt znaczące[3][5]. Tawoyan jest blisko spokrewniony z językiem lawangan, z którym tworzy wspólną grupę w ramach języków barito wschodnich[5][6].

Powszechna jest wielojęzyczność (w użyciu są również języki: indonezyjski, bakumpai, ma’anyan, lawangan i bayan). W tawoyan zaznaczyły się wpływy tych języków. Niemniej odnotowano, że tawoyan ma duży prestiż w samej społeczności i bywa wykorzystywany w różnych sferach życia (również w sytuacjach formalnych)[4].

Został opisany w postaci opracowań z końca XX wieku (1989, 1992)[7][8]. Wcześniej nie był bliżej badany[6]. Tradycja literacka ogranicza się do przekazu ustnego[3]. Bywa zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Tawoyan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  2. ↑ David Dalby, David Barrett, Michael Mann: The Linguasphere Register of the World’s Languages and Speech Communities. T. 2. Hebron: Gwasg Bydiaith / Linguasphere Press, 1999/2000, s. 251. ISBN 0-9532919-0-1. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
  3. ↑ a b c Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓, s. 1.
  4. ↑ a b Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓, s. 1.
  5. ↑ a b Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓, s. 2.
  6. ↑ a b Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓, s. 2.
  7. ↑ Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓.
  8. ↑ Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓.

Bibliografia

  • C. YusC.Y. Ngabut C. YusC.Y., MaxM. Turangan MaxM., PetrusP. Poerwadi PetrusP., Morfologi dan sintaksis bahasa Tawoyan, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, ISBN 979-459-045-2, OCLC 22461462 [dostęp 2023-10-07]  (indonez.).
  • C. YusC.Y. Ngabut C. YusC.Y., MaxM. Turangan MaxM., SamuelS. Mihing SamuelS., Struktur bahasa Tawoyan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992, ISBN 979-459-202-1, OCLC 27858109 [dostęp 2023-10-07]  (indonez.).
  • J9U: 987007558655805171