Język tondano

Tondano
Obszar

Celebes Północny (Indonezja)

Liczba mówiących

10 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 7 wypierany↗
Kody języka
ISO 639-3 tdn
IETF tdn
Glottolog tond1251
Ethnologue tdn
BPS 0497 4
WALS tno
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język tondano (a. tondanou[1][2], toundano[3]), także toulour (a. tolou, tolour)[4][5] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Północny w Indonezji, na południe od języka tonsea[6]. Należy do grupy języków filipińskich[1][7].

Dzieli się na trzy dialekty: tondano właściwy, kakas (ka’kas) i remboken (rembokan)[5][8]. Pierwszy z nich na największy zasięg geograficzny (miasto Tondano(inne języki) oraz tereny na północ i wschód od jeziora Tondano), a pozostałe dwa są skoncentrowane na wsiach Kakas (na południu) i Rembokan (na zachodzie). Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim cech fonologii[8]. Sporadycznie używana nazwa „toulour” (dosł. „ludność jeziora”) pochodzi z języka tombulu[4]. Sama społeczność posługuje się nazwą „toundano”[3]. Według innego ujęcia nazwa „tondano” odnosi się do dominującego dialektu, a „toulour” to określenie całego języka[9][10].

Na poziomie leksykalnym wykazuje znaczne wpływy malajskiego i języków europejskich (m.in. niderlandzkiego)[11][12]. Występują też zapożyczenia z języków tombulu i ternate[13][14].

Jest poważnie zagrożony wymarciem, znajduje się pod presją malajskiego miasta Manado[1][15]. W latach 90. XX w. wszelkie dane wskazywały na postępującą ekspansję malajskiego i zanik rodzimych języków prowincji[16]. Według szacunków z XXI w. językiem tondano posługuje się 10 tys. osób, w większości przedstawicieli starszego pokolenia. Jeszcze w drugiej połowie XX w. miał 60–90 tys. użytkowników[17]. W użyciu jest także język indonezyjski[5][17].

Został udokumentowany w literaturze, przy czym publikacje anglojęzyczne nie są zbyt liczne[18]. Sporządzono słowniki (Kamus Tondano-Indonesia, 1985[19]; Kamus Malayu Manado-Indonesia-Toundano, 2005)[20], a także opisy jego gramatyki (Tondano Phonology and Grammar, 1975[21]; Struktur bahasa Tondano, 1992[22]; Tondano (Toundano), 2023[23]). Lokalny autor F.S. Watuseke napisał szereg artykułów nt. tego języka[18], zebrał również pewne materiały tekstowe[24]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim (przy użyciu zasad pisowni indonezyjskiej), aczkolwiek jedynie sporadycznie. Nie wypracowano konwencji ortografii[25].

Przypisy

  1. ↑ a b c M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Tondano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25]  (ang.).
  2. ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Tondano. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-17)]. (ang.).
  3. ↑ a b Brickell 2023 ↓, s. 10.
  4. ↑ a b F. S. Watuseke. Tondano and not Toulour. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 143 (4), s. 552–554, 1987. DOI: 10.1163/22134379-90003323. ISSN 0006-2294. OCLC 5672474322. JSTOR: 27863875. (ang.). 
  5. ↑ a b c Hertz i Lee 2017 ↓, s. 1.
  6. ↑ Christopher J. Moseley, Ronald E. Asher: Atlas of the world’s languages. Wyd. 2. London: Routledge, 2007, s. 149. ISBN 978-0-415-31074-1. [dostęp 2022-08-16]. (ang.).
  7. ↑ Wil Lundström-Burghoorn: Minahasa Civilization: A Tradition of Change. Göteborg: Acta Universitatis Gothoburgensis, 1981, s. 19, seria: Gothenburg studies in social anthropology 2. ISBN 91-7346-095-8. OCLC 8165475. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).
  8. ↑ a b Brickell 2023 ↓, s. 11.
  9. ↑ Watupongoh i in. 1992 ↓, s. 1–2.
  10. ↑ James N. Sneddon: Proto-Minahasan: phonology, morphology, and wordlist. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1978, s. 4, seria: Pacific Linguistics B-54. DOI: 10.15144/PL-B54. ISBN 0-85883-169-4. OCLC 8494385. (ang.).
  11. ↑ Sneddon 1975 ↓, s. 32.
  12. ↑ F. S. Watuseke. Tjatatan pada „Kamus Djolong (Sederhana) Bahasa Tondano-Indonesia”. „Bahasa dan budaja”. 6 (4), s. 19–24, 1958. (indonez.). 
  13. ↑ F. S. Watuseke: Sketsa tatabahasa Tondano. Jakarta: 1985, s. 3. OCLC 20443239. [dostęp 2023-05-26]. (indonez.).
  14. ↑ F. S. Watuseke. Kata-kata Ternate dalam bahasa Melaju-Manado dan bahasa-bahasa Minahasa. „Pembina Bahasa Indonesia”. IX, s. 107–110, 1965. (indonez.). 
  15. ↑ Gufran A. Ibrahim: Membunuh Bahasa Sendiri. Kompas.id, 2022-02-22. [dostęp 2022-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-29)]. (indonez.).
  16. ↑ Watupongoh i in. 1992 ↓, s. 2.
  17. ↑ a b Brickell 2023 ↓, s. 12.
  18. ↑ a b Brickell 2023 ↓, s. 15.
  19. ↑ Sri Timur Suratman, A. Wantalangi, G.J. Tendean, S. Wuntu, A. Kawengian, E. Kaligis: Kamus Tondano-Indonesia. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985. OCLC 866328615. [dostęp 2023-01-09]. (indonez.).
  20. ↑ Boèng J.D.A.G. Dotulong: Kamus Malayu Manado-Indonesia-Toundano. Jakarta: Percetakan Gramedia, 2005. ISBN 978-602-97656-0-1. OCLC 758174316. (indonez.).
  21. ↑ Sneddon 1975 ↓.
  22. ↑ Watupongoh i in. 1992 ↓.
  23. ↑ Brickell 2023 ↓.
  24. ↑ F. S. Watuseke. Teks-teks bahasa Tondano II. „Bahasa dan budaja”. 7 (3), s. 88–113, 1959. (indonez.). 
  25. ↑ Sneddon 1975 ↓, s. 1.

Bibliografia

  • Timothy C. Brickell: Tondano (Toundano): a grammar sketch of an endangered Minahasan language. Abingdon–New York: Routledge, 2023, seria: Routledge World Languages Series. DOI: 10.4324/9780429508165. ISBN 978-1-138-54997-5. OCLC 1286144534. (ang.).
  • Timothy C. Brickell: A Grammatical Description of the Tondano (Toundano) Language. La Trobe University, 2014. [dostęp 2023-01-09]. (ang.).
  • Regina Hertz, Sandra Lee: Assessment of the Vitality of the Tondano Language (Sulawesi, Indonesia). SIL International, 2017-07, seria: SIL Electronic Survey Reports 2017-006. [dostęp 2022-09-18]. (ang.).
  • James N. Sneddon: Tondano Phonology and Grammar. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, seria: Pacific Linguistics B-38. DOI: 10.15144/PL-B38. ISBN 0-85883-125-2. OCLC 28991909. (ang.).
  • Geraldine Y. J. Manoppo Watupongoh, J. A. Karisoh-Najoan, Fentje Kodong, Davidson Lotulung, S. Kalatiku Kaunang: Struktur bahasa Tondano. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992. ISBN 978-979-459-184-0. OCLC 28097354. [dostęp 2022-12-30]. (indonez.).
  • J9U: 987007541474505171