Języki abchasko-adygejskie

Ten artykuł od 2021-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki abchasko-adygejskie

Obszar	Rosja (Adygeja, Kabardo-Bałkaria, Karaczajo-Czerkiesja), Abchazja, Turcja
Liczba mówiących	3 mln
Podział	• języki adygejskie • języki abchasko-abazyńskie • języki ubyskie (†)
Kody rodziny językowej
Glottolog	abkh1242
Występowanie
adygejskie      abchasko-abazyńskie      ubyskie
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki abchasko-adygejskie^[1][2], inaczej północno-zachodniokaukaskie^[3] lub abchasko-adygijskie^[2] – rodzina pięciu języków kaukaskich. Zapisywane są zmodyfikowaną cyrylicą. Wyróżnia się tutaj trzy podgrupy:

• podgrupa abchasko-abazyńska z językami:
  • abchaskim
  • abazyńskim
• podgrupa czerkieska (adygejska) z językami:
  • adygejskim
  • kabardyjskim
• podgrupa ubyska (ubychska, ubychijska):
  • język ubyski † (wymarły na początku XX w., jako jedyny był używany poza Kaukazem, w zachodniej Turcji)

Cechy charakterystyczne

• polisynteza
• bogactwo spółgłosek – fonemiczne labializacja i palatalizacja
• występują tylko dwa lub trzy fonemy samogłoskowe, za to z licznymi alofonami
• monosylabiczne lub jednospółgłoskowe rdzenie
• prosta deklinacja

Przypisy