Juliusz Janusz

Juliusz Janusz

Arcybiskup tytularny Caprulae
Amor omnia sustinet Miłość wszystko przetrzyma
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1944 Łyczana
Nuncjusz apostolski w Słowenii
Okres sprawowania	2011–2018
Nuncjusz apostolski na Węgrzech
Okres sprawowania	2003–2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 marca 1967
Nominacja biskupia	25 marca 1995
Sakra biskupia	8 maja 1995
Multimedia w Wikimedia Commons

Juliusz Janusz (ur. 17 marca 1944 w Łyczanej) – polski duchowny rzymskokatolicki, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Rwandzie w latach 1995–1998, nuncjusz apostolski w Mozambiku w latach 1998–2003, nuncjusz apostolski na Węgrzech w latach 2003–2011, nuncjusz apostolski w Słowenii i delegat apostolski w Kosowie w latach 2011–2018.

Życiorys

Urodził się 17 marca 1944 w Łyczanej, w diecezji tarnowskiej^[1]. Kształcił się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Długosza w Nowym Sączu, gdzie w 1961 złożył świadectwo dojrzałości^[1]. Nie mogąc dołączyć do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie z powodu jego przepełnienia w latach 1961-1967 kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej^[1]. Święceń kapłańskich udzielił mu 19 marca 1967 w katedrze na Wawelu arcybiskup metropolita krakowski Karol Wojtyła^[2].

W latach 1967–1969 pracował jako wikariusz w parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Łodygowicach^[1]. Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie studiował na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim i uzyskał doktorat, kończąc również Papieską Akademię Kościelną^[1][3]. Pierwszą wyznaczoną mu placówką była w 1973 nuncjatura w Tajlandii, odpowiedzialna także za Laos, Malezję, Singapur, Kambodżę i Wietnam^[1]. W 1977 został przeniesiony do nuncjatury w Danii, której podlegały również Szwecja, Norwegia, Finlandia, Islandia i Grenlandia. Pracował również kolejno w nuncjaturach w Niemczech, Brazylii i Holandii. W 1990 tworzył struktury nuncjatury apostolskiej na Węgrzech. W latach 1992-1995 pełnił funkcję chargé d’affaires kierującego nuncjaturą apostolską w Republice Chińskiej na Tajwanie (Tajpej)^[4].

25 marca 1995 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim w Rwandzie i arcybiskupem tytularnym Caprulae^[2]. Święcenia biskupie przyjął 8 maja 1995 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Udzielił mu ich kardynał Angelo Sodano, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, któremu asystowali kardynałowie Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski, i Francis Arinze, przewodniczący papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego^[2]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Amor omnia sustinet” (Miłość wszystko przetrzyma). Nuncjaturę w Rwandzie objął niedługo po zakończeniu ludobójstwa, podczas którego zginęło pięciu biskupów, około 150 księży i 200 sióstr^[1]. 26 września 1998 Jan Paweł II przeniósł go na urząd nuncjusza apostolskiego w Mozambiku, dochodzącego do siebie po wojnie domowej^[2], a 9 kwietnia 2003 na urząd nuncjusza apostolskiego na Węgrzech^[5].

10 lutego 2011 papież Benedykt XVI mianował go nuncjuszem apostolskim w Słowenii i delegatem apostolskim (nie mającym charakteru dyplomatycznego, lecz będącym urzędem pastoralnym) w Kosowie^[6]. 21 września 2018 przeszedł na emeryturę i został rezydentem przy parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Korzennej^[2][7].

Konsekrował arcybiskupów metropolitów - lublańskiego Stanislava Zore (2014) i mariborskiego Alojzija Cvikla (2015). Ponadto był współkonsekratorem podczas święceń ośmiu biskupów^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Juliusz Janusz [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2022-11-25]  (ang.).