Karabinek AK-103

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
AK-103
Ilustracja
AK-103
Państwo

 Rosja

Producent

Iżmasz

Rodzaj

karabinek automatyczny

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 x 39 mm

Magazynek

łukowy, 30 nab.

Wymiary
Długość

943/700 mm

Długość lufy

415 mm

Masa
broni

3,4 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku

715 m/s

Szybkostrzelność teoretyczna

600 strz/min

Multimedia w Wikimedia Commons
AK-104

AK-103 – rosyjski karabinek automatyczny. AK-103 zaprojektowano z wykorzystaniem podzespołów karabinka AK-74M, ale strzela nabojem pośrednim kalibru 7,62 × 39 mm i traktowany jest jako następca AKM w ofercie Iżmaszu.

AK-103 różni się od AKM zastosowaniem składanej na bok broni kolby, polimerowego łoża i wielofunkcyjnego urządzenia wylotowego. Pod karabinkiem może być podwieszany granatnik podlufowy GP-30 kalibru 40 mm. Wersją skróconą tej broni jest subkarabinek AK-104 (lufa długości 314 mm, długość całkowita 824/586 mm, masa 3 kg).

AK-103 był początkowo produkowany w niewielkich ilościach dla armii rosyjskiej w której zastępował najbardziej wyeksploatowane egzemplarze AKM.

Opis

AK-103 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót (2 rygle). Rękojeść przeładowania po prawej stronie broni, związana z suwadłem. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Skrzydełko bezpiecznika/przełącznika rodzaju ognia po prawej stronie komory zamkowej w pozycji zabezpieczonej zasłania wycięcie, w którym porusza się rękojeść przeładowania. Magazynki 30 nabojowe, wymienne z AK i AKM. Kolba z tworzywa sztucznego, składana. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywkowego (nastawy do 1000 m), broń wyposażona jest w boczny montaż celownika optycznego.

Użytkownicy

  •  Arabia Saudyjska[1]
  •  Armenia[2]
  •  Wenezuela - W maju 2005 roku 100 000 karabinków AK-103 i licencję na ich produkcję zakupiła Wenezuela. AK-103 ma zastąpić w tym kraju karabiny FN FAL. Zamówione karabinki zostały dostarczone do końca 2006 roku (30 000 w czerwcu[3], 32 000 w sierpniu i 28 000 w grudniu tego roku). Do 2021 roku pełną moc produkcyjna ma osiągnąć fabryka karabinów[4] w stanie Aragua, która ma produkować 50 000 AK-103 rocznie.

Przypisy

  1. Россия начала поставки автоматов АК-103 в Саудовскую Аравию // РИА "Новости" от 17 февраля 2019
  2. В Армении собрана первая партия автоматов «Калашникова» // "Armenia Today" от 21 августа 2020
  3. полковник С. Сергеев. О реформе вооруженных сил Венесуэлы // "Зарубежное военное обозрение", № 8, 2006. стр.22-24
  4. Коронавирус затормозил строительство завода по выпуску АК в Венесуэле // "Интерфакс" от 28 января 2021
  • p
  • d
  • e
Radziecka i rosyjska broń strzelecka po 1945
Pistolety
Pistolety maszynowe
Strzelby
Karabinki samopowtarzalne
i automatyczne
Karabinki i karabiny wyborowe
Karabiny maszynowe
ręczne
uniwersalne
wielkokalibrowe
Granaty ręczne
Granatniki
Miotacze ognia

Rosja

  • p
  • d
  • e
Broń pochodna od karabinka AK
Karabinki
ZSRR / Rosja
Chiny
Finlandia
Jugosławia / Serbia
Korea Północna
  • Typ 58
  • Typ 68
  • Typ 88
NRD
Polska
RPA
Rumunia
Węgry
Inne
Pistolety maszynowe
Strzelby
Karabiny wyborowe
Karabiny maszynowe
Broń sportowa
  • SA M-7
  • Sajga
  • Talk-1
  • Zastava PAP