Kei (lud)

Kei
umag Evav
Ilustracja
Łódź na wyspach Kei
Populacja

180 tys.

Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspy Kei)

Język

kei, malajski (lokalny), indonezyjski

Religia

islam, chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Molukańczycy, Indonezyjczycy

Kei, także Kai (umag Evav) – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca wyspy Kei w prowincji Moluki. Ich populacja wynosi 180 tys. osób. Są blisko spokrewnieni z ludnością Tanimbar[1].

Posługują się językiem kei z wielkiej rodziny austronezyjskiej, współistniejącym z banda i indonezyjskim[2]. W użyciu jest także lokalny malajski, bliski odmianie wyspy Ambon[3][4].

Tradycyjnie zajmują się rolnictwem ręcznym (ignamy, bataty, taro), rybołówstwem, przemysłem leśnym i morskim. Rozwinęli także rzemiosło: tkactwo, garncarstwo, kowalstwo, rzeźbienie w drewnie. Współcześnie wyznają islam w odmianie sunnickiej bądź chrześcijaństwo, ich tradycyjne wierzenia obejmują politeizm i kult przodków[1].

Sami określają się jako umag Evav, czyli „ludność Evav”[1]. Nazwa evav określa również ich język[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c Michaił Anatoljewicz Czlenow: Kiejcy. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 233–234. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  2. ↑ M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Kei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13]  (ang.).
  3. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 102.
  4. ↑ Scott Paauw: Ambon Malay. W: Susanne Maria Michaelis, Philippe Maurer, Martin Haspelmath, Magnus Huber, Melanie Revis (red.): The survey of pidgin and creole languages. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 94–104. ISBN 978-0-19-969143-2. OCLC 813856192. (ang.).
  5. ↑ Hughes 1987 ↓, s. 86.

Bibliografia

  • Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).