Miles de Plancy
 | Ten artykuł od 2022-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Miles de Plancy, znany również jako Milon, Milo (zm. 1174) – seneszal Jerozolimy w latach 1166-1174, pan Montréalu i Zajordania w latach 1173-1174, regent Jerozolimy w 1174.
Biografia
Urodził się w Szampanii. Przybył do Ziemi Świętej na początku lat 60. XII wieku i służył królowi Amalrykowi I, z którym był daleko spokrewniony. Amalryk mianował go seneszalem Jerozolimy, a w 1167 Miles brał udział w wyprawie go Egiptu. Zachęcił Amalryka do zawarcia pokoju z Egiptem zamiast zbrojnie go najeżdżać i plądrować. Kiedy Amalryk powrócił do Jerozolimy, Egipt szybko dostał się w ręce Nur ad-Dina, potem Egipt i Syria zostały zjednoczone pod panowaniem Saladyna[1].
W 1170 Templariusze wybudowali fortecę w Gazie, aby broniła ona drogi z Egiptu do Jerozolimy. Kiedy twierdza została zaatakowana, Miles nie pozwolił aby w środku schronili się okoliczni nieuzbrojeni mieszkańcy. W 1173 Miles poślubił Stefanię de Milly, córkę Filipa de Milly, wdowę po Humphrey'u III z Toron. Dzięki temu małżeństwu, Miles został panem zamku Montréal i panem Zajordania. Zamek Montréal był jednak nabytkiem kontrowersyjnym; Stefania odziedziczyła go po śmierci młodej siostrzenicy - Beatrice de Brisebarre. Wcześniej ojciec Beatrice - Walter III de Brisebarre został zmuszony do zrzeczenia się Bejrutu, w zamian dostał pieniądze i właśnie Montréal, który należał do jego szwagierki. Ród de Brisebarres nie pogodził się z faktem, że zamek trafił do Milesa - rodzina zachowała urazę i to sprawa zamku Montréal prawdopodobnie doprowadziła do zamordowania Milesa.
W 1174 zmarł król Amalryk, a jego syn i następca - Baldwin IV, mimo że chorował na trąd został koronowany na pełnoprawnego króla. Miles został nieformalnym regentem. Kiedy Miles odmówił konsultowania się z innymi baronami w żadnej sprawie, baronowie poczuli się obrażeni, a szczególnie ci, którzy urodzili się w Ziemi Świętej - nie przybyli do niej jak Miles. Hrabia Rajmund III z Trypolisu przybył do Jerozolimy i zgłosił siebie na nowego regenta, ponieważ był najbliżej spokrewniony z królem wśród innych baronów. Poparli go między innymi ojczym króla - Reginald z Sydonu, Humphrey II z Toron (dziadek pasierba Milesa) oraz bracia Baldwin i Balian z Ibelinu.
W październiku 1174, Miles został zamordowany w Akce[1]. Regni Iherosolymitani Brevis Historia wini za jego śmierć Waltera III de Brisebarre, byłego pana Bejrutu i jego brata Gwidona. Walter poślubił Helenę de Milly, starszą siostrę Stefanii, żony Milesa, co wzmacnia tylko jego motyw. Wilhelm z Tyru twierdzi, że bracia de Brisebarre i tak już rozżaleni zostali dodatkowo podburzeni przez politycznych oponentów Milesa. Nie ma dowodu, że Rajmund III miał coś wspólnego z tą sprawą, ale to on najwięcej skorzystał na śmierci Milesa. Wilhelm z Tyru wspomina również, że Miles zginął ponieważ był lojalny wobec króla i nie chciał się zgodzić na odłączenie jakichkolwiek ziem od korony.
Kilka dni po zamordowaniu Milesa, Wysoka Rada oficjalnie ogłosiła Rajmund III regentem. Stefania, wdowa po Milesie, w 1176 poślubiła Rejnalda z Chatillon, wdowca po Konstancji z Antiochii.
