Myszarka leśna

Myszarka leśna
Apodemus flavicollis[1]
(Melchior, 1834)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Rodzaj

myszarka

Gatunek

myszarka leśna

Synonimy
  • A. arianus (Blanford, 1881)[2][3]
  • A. brauneri Martino, 1927[3]
  • A. cellarius (Fischer, 1866)[3]
  • A. dietzi Kahmann, 1964[3]
  • A. erythronotus (Blanford, 1875)[3]
  • A. fennicus (Hilzheimer, 1911)[3]
  • A. geminae Lehmann, 1961[3]
  • A. levantinus Bate, 1942[3]
  • A. princeps (Barrett-Hamilton, 1900)[3]
  • A. samariensis Ognev, 1923[3]
  • A. saturatus Neuhäuser, 1936[3]
  • A. stankovici Martino i Martino, 1937[3]
  • A. tauricus (Pallas, 1811)[3]
  • A. typicus (Barrett-Hamilton, 1900)[3]
  • A. wintoni (Barrett-Hamilton, 1899)[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

najmniejszej troski
Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Myszarka leśna[4], mysz leśna[5][6] (Apodemus flavicollis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych[3].

Nazwa zwyczajowa

W polskiej literaturze zoologicznej dla określenia gatunku Apodemus flavicollis używana jest również nazwa zwyczajowa „mysz leśna”[5]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” rodzajowi Apodemus nadano nazwę myszarka, zaś "myszy leśnej" myszarka leśna. Nazwa rodzajowa „mysz” została w publikacji PAN zarezerwowana dla rodzaju Mus[4].

Występowanie

Występuje od Wielkiej Brytanii poprzez większą część kontynentalnej Europy aż do Uralu w Rosji oraz od wschodniej Turcji do zachodniej Armenii, w Iranie i na południe od Syrii, Libanu i Izraela[2].

Środowisko jej występowania to przede wszystkim zarośla lasów mieszanych i liściastych[6], parki i ogrody. Zimą przenosi się do domostw. W górach występuje do 1850 m n.p.m.[2]

Potrafi sprawnie wspinać się na drzewa, osiągając dużą wysokość (powyżej 20 m)[7].

Charakterystyka

Gryzoń o długości ciała 8–13 cm, ogona 9–12 cm i masie ciała 20–60 g[6]. Charakteryzuje się żółtawobrązowym ubarwieniem z białym brzuchem, na szyi jest jaśniejsza, posiada ochrową obrożę. Ma duże oczy i uszy.

Myszarka ta aktywna jest o zmierzchu i w nocy. Jest ssakiem promiskuitycznym. Samce zajmują duże areały (zazw. 1-5 ha), które nakładają się z areałami innych osobników obu płci. Areały samic są mniejsze (zazw. 0.4-2 ha), a ich centralne części nie są dzielone z innymi samicami[8].

Jest wszystkożerna. W jej pokarmie dominują nasiona drzew, ale zjada również owoce, grzyby, pąki i pędy roślin oraz owady[9]. W razie potrzeby potrafi zjeść nawet pisklęta ptaków i padlinę[7]. W związku z pojawieniem się obfitego pokarmu, liczebność myszy leśnej gwałtownie wzrasta po latach nasiennych drzew, np. buka[10].

Okres rozrodczy przypada od lutego do października. W ciągu jednego roku mysz leśna może wyprowadzić 2 do 4 miotów po 3 do 8 młodych. Ciąża trwa 23–26 dni. Po urodzeniu małe są ślepe, otwierają oczy po 13 dniach. Pozostają z matką przez trzy tygodnie. W wieku ośmiu tygodni są już dojrzałe płciowo[11].

Może być nosicielem hantawirusa wywołującego u ludzi gorączkę krwotoczną z zespołem nerkowym[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. Apodemus flavicollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. a b c d Apodemus flavicollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species  (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus flavicollis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2017-03-04]
  4. a b WłodzimierzW. Cichocki WłodzimierzW. i inni, Polskie Nazewnictwo Ssaków Świata, Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263, ISBN 978-83-88147-15-9 .
  5. a b Zygmunt Kraczkiewicz: Ssaki. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
  6. a b c K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny. Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
  7. a b Adam Wajrak. Jej Wysokość Mysz Leśna. „Gazeta Wyborcza”, s. 28, 2013-01-11. [dostęp 2017-03-04]. 
  8. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Stradiotto, Francesca Cagnacci, Richard Delahay, Silvia Tioli, Luis Nieder, Annapaola Rizzoli. Spatial organization of the yellow-necked mouse: effects of density and resource availability. „Journal of Mammalogy”. 90 (3), s. 704-714, 2009. DOI: 10.1644/08-MAMM-A-120R1.1. 
  9. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Andrzej Drożdż. Food habits and food supply of rodents in the beech forest. „Acta Theriologica”. 11 (15), s. 363-384, 1966. [dostęp 2017-03-04]. 
  10. Zwolak, Rafał‚, Bogdziewicz, Michał‚, Rychlik, Leszek. Beech masting modifies the response of rodents to forest management. „Forest Ecology and Management”. 359, s. 268-276, 2016. DOI: 10.1016/j.foreco.2015.10.017. 
  11. Apodemus flavicollis. AnAnge The Animal Ageing & Longevity Database. [dostęp 2010-02-28]. (ang.).
  12. Śmiertelny przypadek hantawirusa w Chinach
  • J9U: 987007531989005171
  • SNL: storskogmus
  • DSDE: halsbåndmus
Identyfikatory zewnętrzne:
  • BioLib: 20612
  • EoL: 1178939
  • EUNIS: 11231
  • GBIF: 2437756
  • identyfikator iNaturalist: 45550
  • ITIS: 585132
  • NCBI: 54292