Neuropatia autonomiczna

Ten artykuł od 2011-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Neuropatia autonomiczna – grupa zespołów klinicznych, które dotyczą różnych części układu nerwowego. Dotyka bliższych i dalszych odcinków obwodowych nerwów czuciowych i ruchowych, a także autonomicznego układu nerwowego^[1].

Pojawia się w przebiegu cukrzycy i ryzyko jej rozwoju zwiększa się w miarę wydłużania się okresu trwania choroby oraz zależy od stopnia kontroli metabolicznej cukrzycy (im poziomy cukru w surowicy bliższe są normoglikemii, tym mniejsze ryzyko rozwoju).

Najczęstsze kliniczne postaci neuropatii autonomicznej:

• zaburzenia rytmu serca w przypadku uszkodzenia serca
• tzw. nieme niedokrwienie, czyli asymptomatyczna postać choroby niedokrwiennej serca (ang. silent angina) wskutek uszkodzenia włókien nerwowych zostaje przerwane przewodzenie bodźców bólowych
• gastropareza przy uszkodzeniach przewodu pokarmowego
• impotencja w przypadku uszkodzenia układu rozrodczego
• porażenie pęcherza moczowego w przypadkach uszkodzenia układu moczowego

Zobacz też

• neuropatia cukrzycowa

Przypisy