Ottone Visconti
Ottone Visconti (ur. 1207, zm. 8 sierpnia 1295) – arcybiskup Mediolanu, twórca potęgi rodziny Visconti.
Był synem Ubaldo Visconti, pana na Massino Visconti, Albizzate i Besnate i Anastazji Pirovano. Karierę zaczął jako kanonik Desio i asystent wpływowego kardynała Ottaviano Ubaldini, legata papieża Urbana IV, jednego z przywódców Gibelinów. W 1260 został podestą Novary. W 1262 został mianowany arcybiskupem Mediolanu, czemu sprzeciwiła się rządząca Mediolanem rodzina della Tore, należąca do stronnictwa Gwelfów. Dopiero po pokonaniu jej stronników w bitwie pod Desio w 1277 r. udało mu się objąć arcybiskupstwo. Dzięki jego wpływom po jego śmierci politycznym przywódcą Mediolanu został jego bratanek Matteo I Visconti.
Zobacz multimedia związane z tematem: Ottone Visconti |
- p
- d
- e
Biskupi Mediolanu |
|
---|---|
Arcybiskupi Mediolanu |
|
- p
- d
- e
Seniorowie Mediolanu |
|
---|---|
Książęta Mediolanu i panowanie francuskie |
|
Panowanie hiszpańskie |
|
Panowanie austriackie |
|
- po 1800 część kolejno
- Republiki Cisalpińskiej (1800–1802)
- Republiki Włoch (1802-1805)
- Królestwa Włoch (1805-1815)
- Królestwa lombardzko-weneckiego (1815-1859)
- Królestwa Sardynii (1859-1861)
- Królestwie Włoch (1861-1946)
- od 1946 należy do Republiki Włoskiej
- Britannica: biography/Ottone-Visconti
- Treccani: ottone-visconti