Partia angielska

W tym artykule użyto notacji algebraicznej w celu opisania szachowych posunięć.
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
c4 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Partia angielska (A10-A39)

Partia angielska – otwarcie szachowe zaczynające się od posunięcia 1.c4, w encyklopedii debiutów oznaczone kodami od A10 do A39. Należy do grupy debiutów zamkniętych.

Jest to popularny debiut, grywany przez wielu mistrzów świata, m.in.: Michaiła Botwinnika, Wasilija Smysłowa, Tigrana Petrosjana, Borysa Spasskiego i Anatolija Karpowa. Jego wielbicielem był również Wiktor Korcznoj. Partia angielska odegrała wielką rolę w meczu o mistrzostwo świata Kasparow-Karpow w Sewilli w 1987 roku. Obecnie partię angielską z zawodników światowej czołówki gra z sukcesami m.in. Władimir Kramnik (z przestawieniem kolejności posunięć - zaczyna od 1. Sf3, dopiero następnie grywa c4).

Zaletą partii angielskiej jest elastyczność, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych. Czarne mogą np. przejść do obrony sycylijskiej z odwróconymi kolorami, natomiast zagranie 1...c6 2.d4 d5 daje w konsekwencji obronę słowiańską. Partię angielską cechuje przewaga myślenia strategicznego nad dokładną znajomością teorii debiutu. Były mistrz świata, Anatolij Karpow, zachwala partię angielską tymi słowami[1]:

Jeżeli jednak pragnie się uniknąć długich teoretycznych wariantów i przesunąć ciężar gry na tak zwane zrozumienie pozycji, lepszego debiutu od partii angielskiej nie można znaleźć.

Najczęstsze odpowiedzi czarnych:

1...Sf6 – najbardziej elastyczna odpowiedź czarnych, umożliwiająca przejście do innych systemów debiutowych.
1...c5 – wariant symetryczny.
1...e5 – przejście do obrony sycylijskiej odwróconymi kolorami (czarne grają ruchy białych, ale mając jedno tempo mniej).

Wybrana literatura

  • Gabor Kallai, Zoltán Ribli (1993), Winning With the English, Henry Holt, ISBN 978-0-8050-2642-9
  • Władimir Bagirow (1994), English Opening: Classical & Indian, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-033-1
  • Władimir Bagirow (1995), English Opening: Symmetrical, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-032-4
  • Daniel King (1999), English Defence, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-295-3
  • Anatolij Karpow (2000), Partia angielska, Penelopa, ISBN 83-86407-36-0
  • David Cummings (2001), Symmetrical English, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-292-2
  • Neil McDonald (2003), Starting Out: The English, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-322-6
  • Zenon Franco (2007), L'Anglaise expliquée, Olibris, ISBN 978-2-916340-13-5
  • Craig Pritchett (2008), Play the English, Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-545-9

Przypisy

  1. Anatolij Karpow, Partia angielska, tłum. Jacek Gdański, Warszawa 2000

Linki zewnętrzne

Zobacz hasło partia angielska w Wikisłowniku
  • Chessgames.com opening explorer (ang.)
  • LCCN: sh00005411
  • GND: 4274171-3
  • BNE: XX5411140
  • J9U: 987007291722705171
  • SNL: engelsk_åpning