Philippe de Milly

Philippe de Milly
Wizerunek herbu
Herb de Milly jako wielkiego mistrza
Wielki mistrz Zakonu Templariuszy
Okres

od 1169
do 1171

Poprzednik

Bertrand de Blanquefort

Następca

Eudes de Saint-Amand

Dane biograficzne
Data śmierci

3 kwietnia 1171

Philippe de Milly (zm. 3 kwietnia 1171) – siódmy wielki mistrz zakonu templariuszy w latach 1169-1171.

Życiorys

Wywodził się z pikardyjskiego rodu osiadłego w Syrii. Był synem Gwidona de Milly, rycerza przybyłego do Ziemi Świętej wraz z I krucjatą, i jego żony (prawdopodobnie drugiej) Stefanii z Flandrii. Stefania i Gwidon mieli 3 synów i Filip był prawdopodobnie najstarszym z nich.

Filip poślubił dziedziczkę lenna Zajordanii Izabellę, a następnie zamienił to lenno na Nablus koło Jerozolimy. Z żoną miał troje dzieci:

  • syna Rainiera (zmarłego w dzieciństwie),
  • córkę Helenę, żonę Waltera III de Brisebarre, pana Bejrutu,
  • córkę Stefanię, żonę (1) Onfroya III de Toron (zm. 1173), (2) Milesa de Plancy (zamordowanego w 1174), (3) Rejnalda de Châtillon.

Jako pan Nablusu stał się jednym z najbardziej wpływowych baronów Królestwa Jerozolimskiego. W 1144 królowa Melisanda wysłała go do na odsiecz oblężonej przez Turków Edessy, ale dotarł tam już po upadku miasta. W 1148 w trakcie II krucjaty, uczestniczył w oblężeniu Damaszku.

Wstąpił do zakonu templariuszy po śmierci żony (1166) i został wybrany wielkim mistrzem pod naciskiem króla Amalryka, którego był wiernym poddanym i doradcą. Po 2 latach od wyboru na wielkiego mistrza z nieznanych powodów podał się do dymisji i następnie towarzyszył królowi Amalrykowi w podróży do Konstantynopola, umierając jednak przed osiągnięciem celu podróży.

  • p
  • d
  • e

Krzyż zakonu templariuszy