Quercus brantii

Quercus brantii

Pokrój

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukowate

Rodzaj

dąb

Gatunek

Quercus brantii

Nazwa systematyczna

Quercus brantii Lindl.
Bot. Reg. 26: t. 41 1840^[3]

Synonimy

Quercus aegilops subsp. brantii (Lindl.) A.Camus
Quercus aegilops subsp. persica (Jaub. & Spach) Blakelock
Quercus baneica Djav.-Khoie
Quercus brantii var. belangeri (A.DC.) Zohary
Quercus brantii var. marasiensis Zohary
Quercus brantii var. minuta Zohary
Quercus brantii subsp. oophora (Kotschy) O.Schwarz
Quercus brantii var. oophora (Kotschy) Zohary
Quercus brantii subsp. persica (Jaub. & Spach) O.Schwarz
Quercus brantii var. persica (Jaub. & Spach) Zohary
Quercus brantii var. stenolepis Zohary
Quercus globularis Djav.-Khoie
Quercus oophora Kotschy
Quercus persica Jaub. & Spach
Quercus persica var. belangeri A.DC.
Quercus persica var. longicupulata Djav.-Khoie
Quercus persica var. ovoidea Djav.-Khoie
Quercus persica var. retrosquamata Djav.-Khoie
Quercus saii Djav.-Khoie
Quercus squamulosa Djav.-Khoie^[3]

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[4]

najmniejszej troski

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Quercus brantii Lindl. – gatunek roślin z rodziny bukowatych (Fagaceae Dumort.). Występuje naturalnie w zachodniej Turcji, Syrii, północnym Iraku oraz zachodniej i południowej części Iranu (góry Zagros)^[5]^[6]^[7].

Morfologia

Pokrój: Drzewo dorastające do 10 m wysokości. Korona drzewa jest zaokrąglona. Pień osiąga do 0,8 m średnicy. Kora jest spękana i ma szarą barwę. Gałęzie są tęgie i rozpostarte. Młode Pędy są żółtawo owłosione. Pąki są owłosione, mają stożkowaty kształt i 2–5 mm długości^[6].

Liście: Blaszka liściowa jest skórzasta i ma owalny lub podługowato owalny kształt. Mierzy 6–12 cm długości oraz 4–8 cm szerokości, jest z 8–14 parami ząbków z guzkami (niemal tak długimi jak same ząbki) na brzegu, ma nasadę zaokrągloną lub sercowatą i ostry wierzchołek. Górna powierzchnia ma szarawozieloną barwę, jest nieco gwiaździście owłosiona, natomiast od spodu jest żółtawa, gruczołowato omszona, z gwiaździstymi, gruczołowatymi włoskami. Ma 8–16 par żyłek drugorzędnych. Ogonek liściowy mierzy 1–2 cm długości^[6].
Kwiaty: Są rozdzielnopłciowe. Kwiatostany męskie osiągają 4–5 mm średnicy, natomiast żeńskie mierzą 15 cm długości^[6].
Owoce: Orzechy zwane żołędziami dorastające do 5 cm długości, z zagłębionym wierzchołkiem oraz silnie uwypukloną blizną u nasady. Osadzone są pojedynczo w niemal siedzących miseczkach o półokrągłym lub stożkowym kształcie, które mierzą 2–3 cm długości i 4 cm średnicy, z owłosionymi, wąskimi łuskami (górne są zakrzywione). Dojrzewają w następnym roku^[6].

Biologia i ekologia

Występuje na wysokości od 300 do 1700 m n.p.m. Rośnie od 7. do 8. strefy mrozoodporności. Znosi wszystkie typy gleb, ale preferuje te wapienne. Jest gatunkiem bardzo odpornym na suszę. W uprawie charakteryzuje się powolnym tempem wzrostu^[6].

Zmienność

Tworzy mieszańce z Q. libani (Q. × oophora) i Q. infectoria (Q. × squamulosa)^[6].

Zastosowanie

Owoce tego gatunku są jadalne^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-04-04] (ang.).
↑ ^a ^b Quercus brantii Lindl.. The Plant List. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
↑ Quercus brantii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Discover Life: Point Map of Quercus brantii. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Quercus brantii. Oaks of the World. [dostęp 2017-04-04]. (ang.).
↑ Quercus brantii. Plantes & botanique. [dostęp 2017-04-04]. (fr.).