Słomka, węgielek i groch

Słomka, węgielek i groch

Strohhalm, Kohle und Bohne

Walter Crane: Ilustracja do baśni
Autor	Bracia Grimm
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Niemcy
Język	niemiecki
Data wydania	1812
Pierwsze wydanie polskie
Przekład	Franciszek Mirandola
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Słomka, węgielek i groch (Strohhalm, Kohle und Bohne) – baśń braci Grimm opublikowana w 1812 roku w ich zbiorze Baśni (tom 1, nr 18).

Treść^[1]

Pewna staruszka przygotowywała posiłek. Roznieciła w kominku ogień garścią słomy i wsypała garść grochu do garnka. Wtedy jedno z ziarenek grochu upadło na podłogę i potoczyło się obok słomki, która wypadła staruszce podczas rozpalania. Wkrótce obok nich wylądował żarzący się węgielek, który w ten sposób uniknął spalenia na popiół. Groch zaproponował nowym znajomym, że skoro całą ich trójka szczęśliwie uniknęła śmierci, powinny razem udać się w obce kraje, bo tu zawsze ich może nowe nieszczęście spotkać. Pozostali zaakceptowali jego pomysł i udali się wszyscy w świat. Po drodze natrafili na strumyk. Nie wiedzieli jak przejść na drugą stronę. Wówczas słomka zaproponowała, że położy się w poprzek, a towarzysze przejdą po niej. Kiedy tak zrobiła pierwszy ruszył węgielek. Okazał się, że wciąż się żarzył. Słomka zajęła się ogniem i przełamała wpół, tak, że oboje utonęli w wodzie. Groch, który przebywał na lądzie, zaczął się tak śmiać z tej przygody, że pękł. Na szczęście w pobliżu przechodził krawczyk, który zszył go czarną nicią ratując życie. Groch podziękował krawczykowi za ratunek. Baśń kończy się stwierdzeniem narratora, że od tej pory ziarenka grochu mają czarny szew.

Przypisy

Bibliografia

• Baśnie braci Grimm tom 1, wyd. LSW, 1989.