Sieć drogowa w Islandii

Sieć drogowa w Islandii – sieć dróg znajdujących się na terenie Islandii zarządzanych przez państwowe przedsiębiorstwo Vegagerðin.

Drogi krajowe

Drogi krajowe na Islandii (isl. Þjóðvegir) zgodnie z ustawą Althingu z 2007 r. zostały podzielone na 6 kategorii. Wszystkimi zarządza krajowe przedsiębiorstwo o nazwie Vegagerðin (Islandzki Zarząd Dróg)^[1].

Drogi główne (S)

Drogi główne (Stofnvegir) stanowią podstawę systemu transportowego Islandii i mają zapewnić komunikację pomiędzy poszczególnymi regionami. W większości są to drogi asfaltowe, a w okolicy największych miast także dwujezdniowe. Na niewielkich odcinkach na obszarach wiejskich mogą być to drogi szutrowe^[1].

Wyjątek stanowią drogi główne przebiegające przez wyżyny znajdujące się w centralnej części wyspy. Różnią się one od pozostałych dróg głównych przede wszystkim niewielką liczbą stacji benzynowych. Częściej są to także drogi jedynie szutrowe, a tylko na niektórych odcinkach wyasfaltowane^[1].

Drogi boczne (T)

Drogi boczne (Tengivegir) są to drogi, które przebiegają przez niezaludnione tereny. Łączą one drogi główne z innymi drogami głównymi, drogami górskimi, wioskami liczącymi poniżej 100 mieszkańców lub infrastrukturą taką jak port promowy, lotnisko, parki narodowe itp. Drogi boczne pełnią rolę logistyczną oraz turystyczną^[1].

Drogi lokalne (H)

Drogi lokalne (Héraðsvegir) stanowią uzupełnienie sieci dróg głównych oraz bocznych. Zapewniają dojazd do pojedynczych gospodarstw domowych, zakładów przemysłowych, elektrowni, szkół i innych obiektów. Są to drogi w większości nieutwardzone^[1].

Drogi górskie (L, F)

Drogi górskie (Landsvegir) są to drogi kołowe, których nie można zaliczyć do żadnej z powyższych kategorii. Prowadzą one przez góry lub wyżyny w centralnej części wyspy i są to wąskie nieutwardzone drogi bez przepraw mostami przez rzeki, czy też profilowania wysokości. Na drogach górskich obowiązuje wiele obostrzeń i zakazów obowiązujących w określonych porach roku. Na niektórych drogach istnieje zalecenie lub nawet wymóg jazdy z napędem na cztery koła (wtedy oznacza się je literą F)^[1].

Drogi zamknięte dla ruchu samochodowego

Są to drogi, na których obowiązuje zakaz wjazdu samochodom, lecz są one wykorzystywane jako ścieżki piesze, do jazdy na rowerze lub turystyki konnej. Są one utrzymywane przez Islandzki Zarząd Dróg lub, w przypadku dróg prywatnych, przez ich właścicieli^[1].

Numeracja dróg

Na początku numeru każdej drogi znajduje się litera oznaczająca typ drogi (S – główna, T – boczna, H – lokalna, L – górska, F – z wymogiem napędu na cztery koła). Następna cyfra oznacza region, w którym przebiega. Kolejne cyfry (poza drogą nr 1) oznaczają rodzaj drogi. Drogi o numerze dwucyfrowym to główne trasy sieci dróg, natomiast drogi o numerach trzycyfrowych przebiegają na terenie jednego regionu. Drogi z czterema cyframi w numerze to drogi znaczenia lokalnego, a ich numery rzadko pojawiają się na znakach drogowych^[1].

Pierwsza liczba	Rodzaj drogi
1	Jedna główna droga Islandii nr 1 stanowiąca podstawę systemu komunikacyjnego wyspy. Przebiega dookoła niej wzdłuż wybrzeża.
2	Drogi pomiędzy Skeiðarársandur a Þjórsá
3	Drogi na zachód od Þjórsá do aglomeracji Reykjavíku
4	Okolice Reykjavíku i półwysep Reykjanesskagi
5	Okolice Snæfellsnes
6	Region Fjordów Zachodnich
7	Region od Hrútafjörður do Siglufjörður
8	Drogi pomiędzy Ólafsfjörður a Langanes
9	Od Ostisland do Skeiðarársandur

Źródło:^[1]

Tunele

Nazwa	Długość	Data otwarcia	Region	Droga nr
Fjarðarheiðargöng (planowany)	13,5 km		Austurland	93
Vestfjarðagöng	9.120 m	09.1996	Vestfirðir	60 und 65
Vaðlaheiðargöng[2]	7.400 m	21.12.2018	Norðurland eystra	1
Héðinsfjarðargöng I	6.910 m	10.2010	Norðurland eystra	76
Norðfjarðargöng	7.542 m	11.2017	Austurland	92
Fáskrúðsfjarðargöng	5.850 m	09.2005	Austurland	96
Hvalfjarðargöng	5.770 m	07.1998	Höfuðborgarsvæðið – Vesturland	1
Dýrafjarðargöng (w budowie)	5.600 m	2020?	Vestfirðir	60
Bolungarvíkurgöng	5.156 m	09.2010	Vestfirðir	61
Héðinsfjarðargöng II	3.650 m	10.2010	Norðurland eystra	76
Múlagöng	3.400 m	03.1991	Norðurland eystra	82
Almannaskarðsgöng	1.308 m	06.2005	Austurland	1
Húsavíkurgöng	943 m	2017	Norðurland eystra	–
Strákagöng	800 m	1967	Norðurland vestra	76
Oddsskarðsgöng	640 m	1977	Austurland	92
Arnarnessgöng	30 m	1948	Vestfirðir	61

Źródło^[3]:

Mosty

Akwen	Rok oddania do użytku	Długość	Pasy ruchu	Droga	Uwagi
Skeiðará	1974	880 m	1	1	Wyłączony z eksploatacji	[4]
Borgarfjörður	1979	520 m	2	1		[5]
Súla	1973	420 m	1	1	z zatokami do mijanek na moście	[6]
Ölfusáós	1988	360 m	2	34	przy ujściu	[7]
Gígjukvísl	1998	336 m	2	1		[8]
Kúðafljót	1993	302 m	2	1		[9]
Lagarfljót	1958	301 m	2	1		[10]
Hvítá (Ölfusá)	2010	270 m	2	31		[11]
Hornafjarðarfljót	1961	254 m	1	1		[12]
Markarfljót	1991	250 m	2	1		[13]

Połączenia promowe

W niektórych regionach budżet państwa finansuje przeprawy promowe przez fiordy i zatoki, jeśli zasępują one niebezpieczne lub nieczynne zimą przeprawy drogowe. Taka sytuacja ma mijece na odcinkach:

• Vestmannaeyjar – Landeyjahöfn,
• Stykkishólmur – Flatey – Brjánslækur,
• Litli-Árskógssandur – Hrísey,
• Hrísey – Dalvík – Grímsey,
• Neskaupstaður – Mjóifjörður.

Przypisy

Zobacz multimedia związane z tematem: Sieć drogowa w Islandii