Syntaktyka (językoznawstwo)

Ten artykuł dotyczy pojęcia z dziedziny językoznawstwa. Zobacz też: inne znaczenia słowa „syntaktyka”.

Syntaktyka, składnia (gr. σύνταξις sýntaxis – „porządek, szyk”, συντακτικός syntaktikós – „porządkujący”[1][2][3]) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budową wypowiedzeń.

Syntaktyka (w ujęciu tradycyjnym) bada takie zjawiska jak funkcje wyrazów w zdaniu (funkcja podmiotu, orzeczenia, dopełnienia itd.), zależności między wyrazami w zdaniu (np. związek zgody, związek rządu, związek przynależności) czy szyk wyrazów w wypowiedzeniu.

W odmiennym ujęciu (występującym w gramatyce generatywnej) syntaktyka opisuje sposoby łączenia się morfemów w zdania. W ujęciu gramatyki generatywnej syntaktyka przeciwstawia się semantyce i fonologii, morfologia natomiast stanowi część fonologii i syntaktyki.

Zobacz też

Zobacz hasło składnia w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ Władysław Kopaliński: syntagma; syntaksa; syntaktyka; syntaktyczny. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-15)].
  2. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: σύνταξις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).
  3. ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: συντακτικός. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-15]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Językoznawstwo
Kontrola autorytatywna (podsystem językowy):
  • LCCN: sh85131652
  • GND: 4058779-4
  • BnF: 120427011
  • BNCF: 12051
  • NKC: ph117044
  • BNE: XX536064
  • J9U: 987007555932805171
  • LNB: 000051871
  • Britannica: topic/syntax
  • Universalis: syntaxe
  • БРЭ: 3664753
  • NE.se: syntax
  • SNL: syntaks
  • Catalana: 0269617, 0142883, 0211084
  • DSDE: syntaks