Szpic miniaturowy
Inne nazwy | Toy Spitz, Pomeranian, | ||
---|---|---|---|
Kraj patronacki | Niemcy | ||
Kraj pochodzenia | Pomorze | ||
Wymiary | |||
Wysokość | max. 24 cm | ||
Masa | max. 4 kg | ||
Klasyfikacja | |||
FCI | Grupa V, Sekcja 4, | ||
AKC | Toy | ||
ANKC | Grupa 1 (Toys) | ||
CKC | Grupa 5 – Toys | ||
KC(UK) | Toy | ||
NZKC | Toy | ||
UKC | Companion Breeds (pies do towarzystwa) | ||
|
Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Nazwa bierze się od Pomeranii, czyli po polsku Pomorza. Typ lisowaty[1].
Krótki rys historyczny
Początki istnienia pomeraniana, podobnie jak i innych szpiców, sięgają epoki kamienia. Wykopaliska na torfowiskach na terenie dzisiejszych północnych Niemiec odkryły niemal doskonale zachowane okazy, które wydają się być najstarszymi przodkami obecnych ras[2]. Jedna z teorii pochodzenia współczesnej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany zostały sprowadzone ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza bowiem psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.
Użytkowość
Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.
Charakter
Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam[3].
Szata i umaszczenie
Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta). Również inne maści - wszystkie odcienie kolorów, takie jak: kremowy, kremowo-śniady, pomarańczowo-śniady, czarny podpalany oraz łaciaty (z dominującą bielą).
Utrzymanie
Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści. Szatę należy szczotkować szczotką ze sztywnego włosia. W okresie linienia należy kąpać psa w ciepłej wodzie, aby pozbyć się martwego włosa.
Zdrowie
Najbardziej typowe dla rasy problemy zdrowotne to niezarośnięte ciemiączko, wypadanie rzepki kolanowej i choroby oczu. Słabym punktem pomeraniana są też zęby, z tendencją do osadzania się kamienia nazębnego, nieraz wypadające już u młodych osobników[4]. Długość życia: 12 do 16 lat[5].
Przypisy
- ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 126.
- ↑ D.D. Grandjean D.D., F.F. Haymann F.F., The Dog Encyclopaedia, 2010, s. 242 .
- ↑ SZPIC MINIATUROWY POMERANIAN - cena, szczenię - Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2020-12-07] (pol.).
- ↑ IzabelaI. Przeczek IzabelaI., Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 262 .
- ↑ IzabelaI. Przeczek IzabelaI., Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania, s. 261 .
Bibliografia
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 2003
- Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
- Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza Multico, Warszawa 1999
- J9U: 987007563252905171
- Britannica: animal/Pomeranian-breed-of-dog
- SNL: pomeranian
- DSDE: pomeranian