Uwierzytelnienie

Ten artykuł dotyczy pojęcia używanego w prawie. Zobacz też: uwierzytelnianie – bezpieczeństwo komputerowe.

Uwierzytelnienie – czynność polegająca na sprawdzeniu, stwierdzeniu i poświadczeniu, że przyrząd pomiarowy spełnia wymagania metrologiczne ustalone w przepisach, normach, zaleceniach międzynarodowych lub innych właściwych dokumentach, a jego wskazania zostały odniesione do państwowych wzorców jednostek miar i są z nimi zgodne w granicach określonych błędów pomiaru^[1].

Użycie w polskim prawodawstwie

To określenie jest nieobowiązujące wraz z wejściem w życie w dniu 1 stycznia 2003 r. ustawy „Prawo o miarach” z dnia 11 maja 2001 r.^[2] W związku z ujednolicaniem przepisów przed wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej jego funkcję przejęła w zakresie metrologii prawnej – legalizacja oraz w zakresie przewidzianym w trybie art. 15 ustawy „Prawo o miarach” z dnia 3 kwietnia 1993^[1] – wzorcowanie. Jednak wciąż można spotkać się z tym określeniem w niektórych środowiskach.

Zastosowanie

Obowiązkowi uwierzytelnienia podlegały przyrządy pomiarowe określone przez Prezesa Urzędu, na wniosek lub w porozumieniu z zainteresowanym ministrem albo kierownikiem urzędu centralnego, mające znaczenie dla bezpieczeństwa życia, ochrony zdrowia i ochrony środowiska^[1].

Dowodem uwierzytelnienia było świadectwo albo cecha uwierzytelnienia. Wzory cech uwierzytelnienia określał Prezes Urzędu.

Art. 15 Ustawy

„Przyrządy pomiarowe nie podlegające legalizacji ani obowiązkowemu uwierzytelnieniu mogą być uwierzytelnione na wniosek zainteresowanych.”^[1]

Zobacz też

• wzorcowanie
• legalizacja
• metrologia prawna

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Główny Urząd Miar