Vickers Vildebeest

Vickers Vildebeest / Vickers Vincent

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers
Typ	lekki bombowiec lub samolot torpedowy
Załoga	3 osoby
Historia
Data oblotu	1928
Lata produkcji	1931–1936
Wycofanie ze służby	1942
Dane techniczne
Napęd	silnik gwiazdowy Bristol Pegasus IIM3
Moc	473,5 kW (635 KM)
Wymiary
Rozpiętość	14,94 m
Długość	11,75 m
Wysokość	5,41 m
Powierzchnia nośna	68 m²
Masa
Własna	1918 kg
Uzbrojenia	3674 kg
Osiągi
Prędkość maks.	228,5 km/h
Prędkość wznoszenia	233 m/min
Pułap	5180 m
Zasięg	2012 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm do 454 kg bomb (lub 1 torpeda 457 mm)
Multimedia w Wikimedia Commons

Vickers Vildebeest/Vickers Vincent – 2 lub 3-miejscowe dwupłatowe samoloty wojskowe, produkowane w Wielkiej Brytanii, używane w okresie dwudziestolecia międzywojennego i w pierwszej fazie II wojny światowej.

Historia

Początki samolotu Vildebeest sięgają roku 1926, gdy wytwórnia Vickers otrzymała zamówienie na nowy samolot bombowo-torpedowy, operujący z baz lądowych, mający zastąpić w linii samolot Hawker Horsley. Pierwszy prototyp, pod fabrycznym oznaczeniem Typ 132 został oblatany w kwietniu 1928 roku. Do napędu prototypu użyto silnika Bristol Jupiter VIII o mocy 460 KM, jednak w trakcie prób wystąpiły problemy z chłodzeniem i ostatecznie do napędu samolotów seryjnych zastosowano silnik gwiazdowy Bristol Pegasus o mocy 660 KM.

Samolot Vickers Vildebeest był produkowany od 1931 roku w czterech wersjach, od Mk I do Mk IV, różniących się montowanymi silnikami i szczegółami wyposażenia. Ostatnie wersje miały zastąpić w linii samoloty Westland Wapiti i Fairey IIIF. Ogółem do listopada 1937 roku zbudowano około 200 egzemplarzy^[1] Vildebeesta.

W roku 1932 Vickers podpisał umowę licencyjną z hiszpańską wytwórnią CASA, na mocy której Hiszpanie mieli wyprodukować 25 samolotów z silnikiem Hispano Suiza 12Lbr o mocy 600 KM.

Vickers Vincent

Konieczność znalezienia następcy dla maszyn Westland Wapiti i Fairey IIIF przeznaczonego głównie do służby na Bliskim Wschodzie spowodowała zamówienie przez brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa prototypu zmodyfikowanej wersji Vildebeesta. Główną zmianą było usunięcie wyrzutnika dla torped i instalacja dodatkowego zbiornika paliwa. Tak zmodyfikowany samolot zakończył pomyślnie próby w 1933 roku. Pierwsze egzemplarze seryjne, pod nazwą Vickers Vincent, przebudowane z Vildebeestów, dotarły do dywizjonów RAF w końcu 1934 r. Ogółem, łącznie z samolotami przebudowanymi, powstało niemal 200 maszyn^[2].

Służba

Pierwsze samoloty Vickers Vildebeest trafiły na wyposażenie dywizjonów RAF w 1933 roku. Większość służyła na Dalekim Wschodzie, w Singapurze i na Malajach oraz w Indiach. Od końca 1934 r. rozpoczęto dostawy Vincentów do jednostek stacjonujących w tych samych regionach. W chwili wybuchu II wojny światowej w linii pozostawało ponad sto maszyn obydwu typów. Bojowo użyły ich: dywizjon 244 (Vickers Vincent) bazujący w Iraku, w 1941 roku i dywizjony 36 i 100 (Vildebeest) z Singapuru, operujące przeciw wojskom japońskim w 1942. Potem definitywnie zastąpiono je nowszymi konstrukcjami, jak Bristol Blenheim i Beaufort.

Oba typy samolotów służyły także w Royal New Zealand Air Force. Kilka egzemplarzy dotrwało w pierwszej linii do wybuchu wojny, operując jako samoloty patrolowe. Pozostałe używane były jako samoloty szkolne i kartograficzne.

Hiszpańskie Vildebeesty wzięły udział w wojnie domowej w Hiszpanii, ich załogi walczyły głównie po stronie republikańskiej. Kilka zostało przebudowanych na wodnosamoloty.

Konstrukcja

Vickers Vildebeest i Vickers Vincent były dużymi, jednosilnikowymi dwupłatami o stałym podwoziu i metalowej konstrukcji, krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsce w odkrytych kabinach. Od wersji Vildebeest Mk III tylny kokpit był dwuosobowy. Uzbrojenie strzeleckie obejmowało stały karabin maszynowy kal. 7,7 mm pilota i ruchomy obserwatora. Vildebeest mógł przenosić torpedę 457 mm pod kadłubem lub 454 kg bomb, Vincent wyłącznie bomby na zaczepach podskrzydłowych, pod kadłubem mocowano natomiast dodatkowy zbiornik paliwa.

Przypisy

Bibliografia

• DavidD. Mondey DavidD., The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II, London: Bounty Books, 2006, ISBN 978-0-7537-1462-1, OCLC 298398092 .brak strony (książka)
• Virtual Aircraft Museum [dostęp 10 kwietnia 2009].
• RCAF.com. rcaf.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-21)]. [dostęp 10 kwietnia 2009].