Walerian Kwiatkowski
| Data i miejsce urodzenia | 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1974 |
| Zawód, zajęcie | historyk |
| Odznaczenia | |
 | |
Walerian Kwiatkowski (ur. 1897 w Krasnopolu, zm. 1974 w Londynie) – polski historyk, pedagog.
Życiorys
Nauczyciel w Korpusie Kadetów we Lwowie oraz Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie. Podczas okupacji sowieckiej w Wilnie działacz konspiracyjny. Pracował także w redakcji „Tygodnika APW”. Od 1922 prowadził badania nad filologią ukraińską, studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, w 1927 uzyskał stopień magistra filozofii, a w 1930 doktora filozofii[1]. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, od 1949 do 1953 pracował w szkolnictwie Komitetu Oświaty dla Polaków. W 1954 habilitował się z zakresu filologii słowiańskiej na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie, w 1956 został tam profesorem nadzwyczajnym. Walerian Kwiatkowski był autorem wielu książek i opracowań historycznych m.in. Walka o wolność i potęgę Polski : z dziejów lat 1863–1930, Wyspiański, Bandurski, Piłsudski: trzy odczyty o Wyspiańskim, Polska Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie[2].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[3]
Przypisy
- ↑ Jacek Pietrzak, Rola czasopisma „Junak” w kształtowaniu postaw młodzieży szkół junackich na Bliskim Wschodzie (1943-1947), Łódzkie Studia Teologiczne 27 (2018) 4
- ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 41. docplayer.pl. [dostęp 2020-03-28].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu pracy oświatowej w wojsku”.
