Wielbłądokształtne

Wielbłądokształtne
Tylopoda
Illiger, 1811[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrzędu – wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Magnordo

Boreoeutheria

Nadrząd

Laurasiatheria

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

wielbłądokształtne

Synonimy
  • Hydrophorae J.E. Gray, 1821[2]
Rodziny

6 rodzin (w tym 5 wymarłych) + rodzaj wymarły o statusie incertae sedis – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Wielbłądokształtne[3] (Tylopoda) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) w obrębie nadrzędu Laurasiatheria.

Opuszkowce[4] wyróżniają się wśród parzystokopytnych sposobem chodzenia (stawiania palców).

Podział systematyczny

Do podrzędu należy jedna współcześnie występująca rodzina[5][6][7]:

Opisano również rodziny wymarłe[8]:

  • Bunomerycidae Gentry & Hooker, 1988
  • Cainotheriidae Cope, 1887
  • Mixtotheriidae Lydekker, 1883
  • Oromerycidae Gazin, 1955
  • Robiacinidae Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Escarguel, Pélissié, Antoine & Orliac, 2019

Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:

  • Palembertina Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020[9] – jedynym przedstawicielem był Palembertina deplasi Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020

Przypisy

  1. ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 102. (łac.).
  2. ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.). 
  3. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. ↑ Komosińska i Podsiadło użyły nazwy opuszkowce dla Tylopoda
  5. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).
  6. ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. ↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Tylopoda Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-07]  (ang.).
  9. ↑ R. Weppe, C. Blondel, M. Vianey-Liaud, T. Pélissié & M.J. Orliac. A new Cainotherioidea (Mammalia, Artiodactyla) from Palembert (Quercy, SW France): Phylogenetic relationships and evolutionary history of the dental pattern of Cainotheriidae. „Palaeontologia Electronica”. 23 (3), s. 4, 2020. DOI: 10.26879/1081. (ang.). 

Bibliografia

  • Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 1–304. ISBN 83-01-13806-8.
  • Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971, s. 1–642.