Zagończyk

Zagończyk – pojęcie historyczne (XVI–XVIII wiek) określające w dawnym wojsku polskim i kozackim dowódcę wojskowego stosującego taktykę działań na głębokim zapleczu nieprzyjaciela.

Za ostatniego „polskiego zagończyka” uważa się majora Henryka Dobrzańskiego pseudonim „Hubal”, który nie złożył broni po bitwie pod Kockiem i walczył nadal z Niemcami, prowadząc wojnę partyzancką do zimy 1939/1940.

Polscy zagończycy

Zobacz też

  • „Zagończyk” – polski pociąg pancerny
  • „Zagończyk” – pseudonim Franciszka Jerzego Jaskulskiego
  • „Zagończyk” – pseudonim Feliksa Selmanowicza
  • zagon
  • Zagon na Koziatyn

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo MON, Warszawa 1971
  • Marcin Kamler [red.]: PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9
  • p
  • d
  • e