Urokanska kiselina
| Urokanska kiselina | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| IUPAC ime |
| ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 104-98-3 | ||
| PubChem[1][2] | 1178 | ||
| MeSH | Urocanic+acid | ||
| Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C6H6N2O2 | ||
| Molarna masa | 138,124 g/mol | ||
| Tačka topljenja | 225 °C | ||
| Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
Urokanska kiselina je intermedijer u katabolizmu L-histidina.
Metabolizam
Ona se formira iz L-histidina putem dejstva histidinske amonijačne lijaze (histidaze ili histidinaze) eliminacijom amonijaka.
U jetri se urokanska kiselina transformiše posredstvom urokanaze u 4-imidazolon-5-propionsku kiselinu i naknadno u glutaminsku kiselinu.
Klinički značaj
Nasledna deficijencija urokanaze dovodi do povišenih nivoa urokanske kiseline u urinu, stanja poznatog kao urokanska acidurija.
Istorija
Urokanska kiselina je prvi put izolovana 1874. iz psećeg urina,[3].
Vidi još
- Urođene greške metabolizma
Reference
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519. edit
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Jaffé, M. (1874). „Concerning a new constituent in the urine of dogs”. Ber. Deut. Chem. Ges. 7: 1669–1673.
Spoljašnje veze
 | Portal Hemija |
- The Online Metabolic and Molecular Bases of Inherited Disease - Chapter 80 Arhivirano 2007-08-08 na Wayback Machine-u - An overview of disorders of histidine metabolism, including urocanic aciduria.
