Thomas J. Hudner, Jr.

Thomas J. Hudner Jr.
1950'de Hudner
Lakabı"Lou"[1]
DoğumThomas Jerome Hudner Jr.
31 Ağustos 1924(1924-08-31)
Fall River, Massachusetts, U.S.
Ölüm13 Kasım 2017 (93 yaşında)
Concord, Massachusetts, U.S.
Defin yeriArlington Ulusal Mezarlığı
BağlılığıAmerika Birleşik Devletleri
BranşıAmerika Birleşik Devletleri Donanması
Hizmet yılları1946-1973
RütbesiSubay
Birimi
  • Avcı Filosu 32
  • USS Helena (CA-75)
  • Taşıyıcı Bölümü 3
  • Geliştirme Filosu 3
  • 60. Av-Önleme Filosu
  • Savaş Filosu 53
  • USS Kitty Hawk (CV-63)
KomutasıEğitim Filosu 24
Çatışma/savaşları
  • Chosin Rezervuarı Savaşı
Ödülleri

Thomas Jerome Hudner Jr. (31 Ağustos 1924 - 13 Kasım 2017), Birleşik Devletler Donanması'nda subay ve deniz havacısıydı. Albay rütbesine yükseldi ve Kore Savaşı'nda Chosin Rezervuarı Savaşı sırasında kanat adamı Teğmen Jesse L. Brown'ın hayatını kurtarmaya çalıştığı için Kongre Onur Madalyası aldı.

Massachusetts,Fall River'da doğan Hudner, Phillips Academy ve United States Naval Academy'ye katıldı. Başlangıçta havacılığa ilgisiz, sonunda uçmaya başladı ve Fighter Squadron 32'ye katıldı ve Kore Savaşı'nın patlak vermesinde F4U Corsair'i uçurdu. Ekim 1950'de Kore yakınlarına vardığında, USS Leyte uçak gemisinden destek görevlerinde bulundu.

4 Aralık 1950'de Hudner ve Brown, Brown's Corsair'e Çin birliklerinden gelen yerden ateş açıp düştüğünde Chosin Rezervuarı yakınlarında devriye gezen bir grup pilot arasındaydı. Onun yanan uçaktan Brown kurtarmak için bir girişim olarak, Hudner kasıtlı çarpışma indi yardım Brown'a donma sıcaklıklarının karlı dağda kendi uçağını. Bu çabalara rağmen, Brown yaralarından öldü ve aynı zamanda iniş sırasında yaralanan Hudner tahliye etmek zorunda kaldı.

Olayın ardından Hudner, 1973'te emekli olmadan önce, birkaç ABD Donanması gemisinde ve bir dizi havacılık biriminde, Vietnam Savaşı'nda bir tur sırasında USS Kitty Hawk İkinci Komutan olarak kısa bir görev de dahil olmak üzere, görev yaptı. Sonraki yıllarda Amerika Birleşik Devletleri'nde çeşitli gazi örgütlerinde çalıştı. Arleigh Burke sınıfı güdümlü füze destroyeri USS Thomas Hunder onun adını taşıyor

Hayatın erken dönemi ve eğitim

Hudner, 31 Ağustos 1924'te Massachusetts,Fall River'da doğdu. Babası Thomas Hudner Sr., Hudner's Markets adlı marketler zinciri işleten İrlanda kökenli bir iş adamıydı.[2] Daha sonra James, Richard ve Phillip adlarında üç erkek kardeş doğdu.[3]

Hudner, 1939'da Massachusetts,Andover'daki prestijli Phillips Akademisi'ne girdi.[4] Ailesinin akademide uzun bir geçmişi vardı; babası 1911'de mezun oldu ve amcası Harold Hudner 1921'de mezun oldu.[3] Sonunda, üç küçük Hudner çocuğu da akademiye katılacaktı; 1944'te James, 1946'da Richard ve 1954'te Phillip. Lisede geçirdiği süre boyunca Thomas, çeşitli organizasyonlarda aktifti okul pist takımında, takım kaptanı olarak, futbol ve lakros takımlarının bir üyesi, bir sınıf görevlisi, bir öğrenci konseyi üyesi, bir ev danışmanı yardımcısı ve bir asistan olarak görev yaptı.[3]

Kariyer

Pearl Harbor'a yapılan saldırının ve ABD'nin II.Dünya Savaşı'na girmesinin ardından Hudner, akademi müdürü Claude Fuess'in daha sonra kendisine orduya katılmaya ilham verdiğini söylediği bir konuşmayı duydu. Phillips'in sınıfından akademiye kabul edilmesi için 10 kişiden biri, 1943'te Annapolis, Maryland'deki Birleşik Devletler Donanma Akademisi'ne girdi ve 1946'da mezun oldu.[3][5] Görevlendirildiğinde, ancak World İkinci Savaş sona ermişti.[3] Hudner, Marvin J. Becker, James B. Stockdale, Jimmy Carter ve Stansfield Turner da dahil olmak üzere diğer bazı önemli sınıf arkadaşlarıyla Deniz Akademisi'ne katıldı. Akademide futbol oynadı ve sonunda genç üniversite takımı için Running back'e başladı.[6]

Hudner kariyerinin ilerleyen dönemlerinde

Hudner, mezuniyetten sonra birkaç yüzey gemisinde iletişim subayı olarak görev yaptı.[2] Ordudaki ilk yıllarında Hudner, uçaklarla ilgilenmediğini söyledi. Tayvan açıklarında faaliyet gösteren Baltimore sınıfı ağır kruvazör USS Helena'da bir yıllık bir görev turunun ardından, bir yıl daha hizmet ettiği Naval Base Pearl Harbor'da iletişim subayı olarak bir göreve transfer oldu.[7] 1948'de Hudner havacılığa ilgi duymaya başladı ve bunu "yeni bir meydan okuma" olarak görerek uçuş okuluna başvurdu. Temel uçuş eğitimini tamamladığı Pensacola, Florida'daki Naval Air Station Pensacola'ya kabul edildi ve Ağustos 1949'da ileri uçuş eğitimini tamamladığı ve deniz havacısı olarak kalifiye olduğu Teksas'taki Naval Air Station Corpus Christi'ye transfer edildi.[7] Lübnan'da kısa bir görevden sonra Hudner, F4U Corsair pilotu olan USS Leyte, piloting the F4U Corsair.[8] gemisinde VF-32'ye atandı.[9] Daha sonra, Corsair'in "güvenli ve rahat" olduğunu düşündüğü için bu görevden zevk aldığını söyledi.[6]

Kore Savaşı

25 Haziran 1950 gecesi, Kuzey Kore Halk Ordusu'nun on tümeni, ülkenin güneydeki komşusu olan Kore Cumhuriyeti'ne tam ölçekli bir istila başlattı. 89.000 kişilik kuvvet altı sütun halinde hareket ederek Kore Cumhuriyeti Ordusu'nu şaşırttı ve bir bozguna neden oldu. Daha küçük Güney Kore ordusu, yaygın bir organizasyon ve teçhizat eksikliğinden muzdaripti ve savaş için hazırlıksızdı.[10] Sayısal olarak üstün olan Kuzey Kore kuvvetleri, istikrarlı bir şekilde güneye hareket etmeye başlamadan önce cephedeki 38.000 Güney Koreli askerin izole direnişini yok etti.[10] Güney Kore kuvvetlerinin çoğu işgal karşısında geri çekildi.[11] Kuzey Koreliler saatler içinde Güney Kore'nin başkenti Seul'e doğru yola çıktı ve hükûmeti ve parçalanmış ordusunu daha da güneye geri çekilmeye zorladı.[11]

Güney Kore'nin çöküşünü önlemek için Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ne askeri güç gönderme kararı aldı. ABD'nin Yedinci Filosu, filo taşıyıcısı USS Valley Forge liderliğindeki Task Force 77'yi gönderdi ve İngiliz Uzak Doğu Filosu, hava ve deniz desteği HMS Triumph dahil birkaç gemi gönderdi.[12] Donanmaların Kuzey Kore'yi ablukaya almalarına ve Kuzey Kore kuvvetlerini geciktirmek için uçakları fırlatmalarına rağmen, bu çabalar tek başına Kuzey Kore Ordusu'nun güneydeki ilerlemesini durdurmadı.[12] ABD Başkanı Harry S. Truman daha sonra kara birliklerinin hava desteğini desteklemek için ülkeye girmesini emretti.[13] Leyte dahil tüm ABD Donanması birimleri ve gemileri alarma geçirildi.[14] Gemi Akdeniz'deydi ve Hudner, Kore'ye konuşlandırılmayı beklemiyordu, ancak 8 Ağustos bölgeye bir yardım gemisi geldi ve Leyte'ye Kore'ye gitme emri verildi.[6] Donanma komutanları, Leyte'deki pilotların diğer mevcut uçak gemilerinden daha iyi eğitimli ve hazır olduklarını düşündüler, bu yüzden tiyatroya ilk gönderilenler arasındaydılar. Leyte 8 Ekim civarında Kore açıklarındaki sulara varmadan önce Atlantik Okyanusu boyunca Cebelitarık Boğazı'ndan Quonset'e, ardından Panama Kanalı üzerinden San Diego, Kaliforniya, Hawaii ve Japonya'ya yelken açtı.[14][6]

Gemi, USS Philippine Sea uçak gemisi, USS Missouri savaş gemisi ve USS Juneau kruvazörü dahil olmak üzere ABD Yedinci Filosundan 17 gemiden oluşan bir filonun parçası olan Kore Yarımadası'nın kuzeydoğu kıyılarında Görev Gücü 77'ye katıldı. Hudner, ülkede 20 görev uçurdu.[15] Hudner, ülkede 20 misyon uçurdu. [14] Bu görevler arasında Wonsan, Chongpu, Songjim ve Senanju çevresindeki iletişim hatlarına, birlik yoğunlaşmalarına ve askeri tesislere yapılan saldırılar da vardı.[16]

1950 Kasım'ının sonlarında Çin Halk Cumhuriyeti'nin savaşa girmesinin ardından Hudner ve filosu, Halkın Gönüllü Ordusu ile ABD X Kolordusu arasında yoğun bir kampanyanın yürütüldüğü Chosin Rezervuarı'na gönderildi.[14] Yaklaşık 100.000 Çin askeri, 15.000 ABD askerini kuşatmıştı ve Leyte'deki pilotlar, Çinlilerin bölgeyi istila etmesini önlemek için her gün düzinelerce yakın hava destek görevi uçuruyordu.[15][17]

Onur Madalyası eylemi

Teğmen Jesse L. Brown. Hudner, 1950'de Brown'ı kurtarmaya çalıştığı için Onur Madalyası aldı.

4 Aralık 1950'de Hudner, Çin kuvvetleri tarafından tuzağa düşürülen ABD Deniz Piyadeleri kara birliklerini destekleyen altı uçaklık bir uçuşun parçasıydı.[16] 13:38'de filo icra subayı Teğmen Komutan Dick Cevoli, Teğmen George Hudson, Teğmen Genç Sınıf Bill Koenig, Teğmen Ralph E. McQueen ve ilk Afro-Amerikan Deniz Havacısı[15] Teğmen Jesse L. Brown ile birlikte Leyte'den havalandı. Hudner'ın kanat adamıydı.[15] Uçuş, Görev Gücü 77'nin konumundan Chosin Rezervuarı'na 100 mil (160 km) gitti ve çok sert kış havalarında Yudam-ni ve Hagaru-ri köylerinin çevresine 35 ila 40 dakika uçtu. Uçuş, rezervuarın batı tarafında hedefleri aramaya başladı ve bu süreçte irtifalarını 700 fit (210 m)'ye düşürdü.[15] Üç saatlik arama ve imha görevi aynı zamanda bölgedeki Çin askerlerinin gücünü araştırmaya yönelik bir girişimdi.[2][6]

Uçuşta hiçbir Çinli tespit edilmemiş olsa da, Koenig saat 14:40'ta Brown'a telsizle yakıtın izini sürdüğünü bildirdi.[6] Hasar büyük olasılıkla karda saklandığı ve yanından geçen uçakları birlikte ateş ederek pusuya düşürdüğü bilinen Çinli piyadelerin hafif silah ateşi ile gelmişti.[6] En az bir mermi bir yakıt borusunu parçalamıştı. Brown, yakıt basıncını kaybetti ve uçağı giderek kontrol edemedi, harici yakıt tanklarını ve roketlerini düşürdü ve uçağı bir dağın kenarındaki karla kaplı bir açıklığa indirmeye çalıştı. Brown, yaklaşık 40°36′K 127°06′D / 40.600°K 127.100°D / 40.600; 127.100'de çanak şeklindeki bir vadiye düştü,[6][15] Somong-ni yakınında, Çin hatlarının arkasında 15 mil (24 km) ve 15 derece havalarda.[6] Uçak çarpma üzerine şiddetli bir şekilde dağıldı ve imha edildi.[15] Çarpışmada, Brown'un bacağı Korsan'ın gövdesinin altına tutturuldu ve başının üstünde dolaşan diğer pilotlara el sallamadan önce, kendini kurtarmak için kaskını ve eldivenlerini çıkardı.[14] Hudner ve diğer havadaki pilotlar Brown'un kazada öldüğünü düşündüler[6] ve hemen bölgedeki herhangi bir ağır nakliye uçağına yakınlardaki Çin kara kuvvetlerinin herhangi bir işaretini bulmak için dağda bir mayday telsizi başlattılar.[15] Bir kurtarma helikopterinin mümkün olan en kısa sürede geleceğine dair bir sinyal aldılar, ancak Brown'ın uçağı sigara içiyordu ve dahili yakıt tanklarının yakınında bir yangın çıkmıştı.[2][6]

Hudner, uçağını kasıtlı olarak düşerek, Brown'ın tarafına koşmadan ve onu enkazdan kurtarmaya çalışmadan önce, telsiz talimatı ile Brown'u kurtarmaya çabaladı. Brown'ın durumu her dakika kötüleşirken, Hudner uçaktaki yangını karda boğmaya ve Brown'ı uçaktan çekmeye çalıştı. Brown bilincine girip çıkmaya başladı, ancak büyük acı çekmesine rağmen Hudner'a şikayet etmedi.[17] Kurtarma helikopteri saat 15:00 civarında geldi ve Hudner ve pilotu Teğmen Charles Ward, motor yangınını bir yangın söndürücü ile söndüremedi. Brown'ı 45 dakika boyunca baltayla serbest bırakmaya çalıştılar. Brown'un isteği üzerine, sıkışan bacağını kesmeyi kısaca düşündüler.[6] Brown kısa bir süre sonra son kez bilincini kaybetti. Hudner'a söylediği bilinen son sözleri "Daisy'ye onu sevdiğimi söyle" oldu.[14][17] Karanlıkta çalışamayan helikopter, akşam karanlığında Hudner ile ayrılmak zorunda kaldı ve Brown'ı geride bıraktı. Brown'ın yaralanmalarından ve aşırı soğuğa maruz kaldıktan kısa bir süre sonra öldüğüne inanılıyor. Muhtemelen VF-32 pilotlarının yoğun hava varlığı nedeniyle hiçbir Çin kuvveti bölgeyi tehdit etmedi.[6]

Hudner, üstlerine Brown'un çıkarılmasına yardım etmek için enkaza dönmesine izin vermeleri için yalvardı, ancak diğer memurlar, savunmasız helikopterlerin pusuya düşerek ek kayıplara neden olmasından korktuğu için ona izin verilmedi. ABD Donanması, cesedin ve uçağın Çin veya Kuzey Kore eline düşmesini önlemek için iki gün sonra kaza bölgesini napalm ile bombaladı; uçak mürettebatı, alevlerin Brown'un vücudunu tüketmesini izlerken radyodan Rab'bin Duasını okudu.[17] Pilotlar, vücudunun rahatsız edilmiş gibi göründüğünü ve kıyafetlerinin çalındığını gözlemlediler, ancak yine de uçağa sıkışmıştı. Brown ve uçağın kalıntıları asla kurtarılamadı.[6] Brown, savaşta öldürülen ilk Afro-Amerikan ABD Donanması subayıydı.[17][18][19]

Hudner, 13 Nisan 1951'de Başkan Harry S. Truman'dan Onur Madalyası aldı.

4 Aralık olayında Hudner, iniş sırasında sırtını yaraladığı için bir ay boyunca yere düştü, daha sonra 6'dan 8'e kadar devam ettiğini söylediği bir yaralanma. Savaş sırasında 27 savaş görevinde uçtu.[7] Leyte'nin Atlantik Filosuna döndürüldüğü 20 Ocak 1951'e kadar orada görev yaptı.[6] 13 Nisan 1951'de Hudner, bu süreçte Brown'un dul eşi Daisy Brown ile görüşen Başkan Harry S. Truman'dan Onur Madalyası aldı. İkili, bu toplantıdan sonra en az 50 yıl boyunca düzenli temas halinde kaldı.[6] Kore Savaşı sırasında madalyayı alan ilk asker oldu, ancak diğerleri 4 aralık 1950'den önce meydana gelen eylemler için madalya alacaktı.[2][a]

Hudner, eylemlerinden dolayı zaman zaman eleştirildiğini ve "yaklaşık 90" kişinin ona pervasızca davrandığını söylediğini söyledi. Komutanları, eylemlerinin helikopter pilotunu tehlikeye atmış olabileceğini ve bir uçağı feda etmiş olabileceğini belirttiler, Hudner daha sonra yaptığı eleştiriler, kararından pişmanlık duymadığını çünkü ani bir eylem olduğunu düşündü. Yine de, komutanlar daha sonra, düşürülmüş kanat adamlarını kurtarmak için pilotların çarpışmadan inişini yasaklayan emirler verdi.[6] Daha sonra düşündüğünde Hudner, eylemleri için kendisini bir kahraman olarak görmediğini belirtti.[6]

Daha sonra Donanma kariyeri

Şeref Madalyasını aldıktan sonra Hudner, Amerika Birleşik Devletleri'ne transfer edildi ve 1952 ve 1953'te Teksas'taki Naval Air Station Corpus Christi'de uçuş eğitmeni olarak görev yaptı. Bunun ardından, Carrier Division 3'te personel subayı olarak görev yaptı. zaman, Görev Gücü 77'nin bir parçasıydı ve 1953 ve 1954'te Japonya'da faaliyet gösteriyordu. 1955 ve 1956'da, geliştirme ve deneysel uçakları uçurduğu New Jersey'deki Atlantic City Donanma Hava İstasyonu'nda Air Development Squadron 3'te görev yaptı. Bu süre zarfında jet motorlu uçaklar konusunda eğitim aldı.[7]

Ekim 1957'den itibaren Hudner, ABD Hava Kuvvetleri ile bir değişim programında görev yaptı ve Massachusetts, Barnstable County'deki Otis Hava Kuvvetleri Üssünde 60. Avcı-Önleme Filosu ile iki yıl boyunca uçtu. Bu görev sırasında F-94 Starfire ve F-101 Voodoo'yu uçurdu. Daha sonra komutanlığa terfi etti ve Alabama, Montgomery'deki Maxwell Hava Kuvvetleri Üssü'ndeki Hava Savaşı Koleji'ne gittiği 1962'ye kadar Deniz Silahları Bürosu Şefinin yardımcısı olarak görev yaptı. Temmuz 1963'te mezun olduktan sonra, uçuş görevine geri döndü ve F-8E Crusader'ı USS Ticonderoga ile uçurarak, Fighter Squadron 53'ün icra subayı olarak atandı. Üst düzey subay olarak görev yaptıktan sonra Hudner, VF-53'ün komutasını devraldı. Bu görevin ardından California,Coronado'daki Kuzey Adası Deniz Hava Üssünde Deniz Hava Kuvvetleri Komutanlığı Ofisinde Liderlik Eğitim Sorumlusu olarak görevlendirildi.[7]

Hudner, Aralık 2008'de ABD Deniz Kuvvetleri Akademisi'nde

Hudner, 1965 ve 1966'da komuta ettiği, Bee County, Teksas'taki Naval Air Station Chase Field'da Eğitim Filosu 24'ün komutasını alarak 1965'te kaptanlığa terfi etti. 1966'da USS Kitty Hawk'a önce navigatör olarak, ardından Geminin icra subayı olarak. Kitty Hawk, 1966 ve 1967'de Güney Vietnam kıyılarında konuşlandırıldı ve Vietnam Savaşı'nı desteklemek için görevler başlattı ve bu tur sırasında gemide görev yaptı, ancak hiçbir savaş görmedi ve görevlerin hiçbirini uçurmadı. 1968'de ABD Donanması Güneydoğu Asya Hava Operasyonları bölümünde operasyon sorumlusu olarak atandı.[7] O yıl, San Diego'da tanıştığı üç çocuklu dul Georgea Smith ile evlendi. İkisinin birlikte bir oğlu vardı, Thomas Jerome Hudner III, 1971 doğumlu.[6] Hudner'ın son Donanma görevi, Şubat 1973'te emekli olana kadar elinde tuttuğu Washington, D.C.'deki Deniz Operasyonları Şefi Ofisinde Havacılık Teknik Eğitiminin başkanıydı.[7]

17 Şubat 1973'te, Hudner'ın emekli olmasından günler önce, Donanma Knox sınıfı fırkateyn USS Jesse L. Brown'ı, bir Afrikalı Amerikalı'nın onuruna isimlendirilecek üçüncü ABD gemisi görevlendirdi.[20] Boston, Massachusetts'teki görevlendirme töreninde yeniden evlenen Daisy Brown Thorne, kızı Pamela Brown ve ithafta bulunan Hudner hazır bulundu.[14] Gemi 27 Temmuz 1994 tarihinde hizmet dışı bırakıldı ve Mısır'a satıldı.[17][14]

Daha sonra yaşantısı ve ölümü

Hudner (sağda), Aralık 2008'de ABD Donanma Akademisi'nde Donanma Bakanı Donald C. Winter ile konuşurken.

Emekli olduktan sonra, Hudner başlangıçta bir yönetim danışmanı olarak çalıştı ve daha sonra Birleşik Hizmet Organizasyonları ile çalıştı. Onur Madalyası nedeniyle, emekli olduğu dönemde çeşitli gazi gruplarıyla gaziler topluluğunun lideri olarak düzenli olarak çalıştı, aksi takdirde sessiz bir hayat yaşadı.[6] 1991'den 1999'a kadar Massachusetts Gaziler Hizmetleri Dairesi'nde Komiser olarak görev yaptı ve bu görevini başka bir Onur Madalyası sahibi olan Thomas G. Kelley'e bıraktı.[6]

Daha sonraki yaşamında bir dizi onursal ödül aldı. 1989'da Maxwell Hava Kuvvetleri Üssü'nde Hava Kuvvetlerinin Kartalların Buluşması Programı tarafından onurlandırıldı.[7] 2001'de Hudner, Daisy Brown Thorne'a Mississippi Eyalet Üniversitesi'nde Jesse Brown'ın ölümünden sonra madalya verdi.[6] Mayıs 2012'de Donanma Bakanı Arleigh Burke sınıfı güdümlü füze avcısının adının USS Thomas Hudner olacağını duyurdu.[21][22] Gemi 1 Nisan 2017'de, Hudner'ın katılımıyla vaftiz edildi,[23] ve 1 Aralık 2018'de Boston'da görevlendirildi.[24]

1991'den sonra Hudner, eşi Georgea ile Concord, Massachusetts'te yaşadı.[6] Temmuz 2013'te, Jesse Brown'un kalıntılarını kaza yerinden kurtarmak amacıyla Kuzey Kore, Pyongyang'ı ziyaret etti. Kuzey Koreli yetkililer tarafından havanın daha tahmin edilebilir olduğu Eylül ayında geri dönmesi söylendi.[25]

Yazar Adam Makos, Jesse L. Brown'un geri alınması için Kuzey Koreli yetkililerle görüşüyor. Makos, 2015'te yayınlanan iki adamı içeren biyografinin yazarıydı.

Hudner'ın resmi biyografisi — Adanmışlık: Kahramanlık, Dostluk ve Fedakarlığın Epik Hikâyesi — yazar Adam Makos ile yedi yıllık işbirliğinin ardından Ekim 2015'te yayınlandı.[26][27]

Hudner, 13 Kasım 2017'de Concord, Massachusetts'teki evinde 93 yaşında öldü.[4][28] Genelkurmay Başkanı General Joseph Dunford'un katıldığı bir törenle 4 Nisan 2018'de Arlington Ulusal Mezarlığı'na defnedildi.[29]

Ödüller ve dekorasyonlar

Rozet Deniz Havacı Rozeti[2]
1 adım Onur Madalyası[2] Liyakat Lejyonu[2] Bronz Yıldız Madalyası[2]
2. sıra Bir altın ödül yıldızıyla Hava Madalyası[2] Donanma ve Deniz Piyadeleri Takdir Madalyası[2] Başkanlık Birimi Citation[2]
3. sıra Navy Unit Commendation[2] Amerikan Kampanya Madalyası[2] İkinci Dünya Savaşı Zafer Madalyası[2]
4. sıra Donanma Meslek Hizmet Madalyası[2] Bir bronz hizmet yıldızıyla Ulusal Savunma Hizmet Madalyası[2] İki hizmet yıldızıyla Kore Hizmet Madalyası[2]
5. sıra Hizmet yıldızı ile Vietnam Hizmet Madalyası[2] Palmiye ile Vietnam Gallantry Cross[2] Kore Başkanlık Birimi Citation[2]
6. sıra Birleşmiş Milletler Kore Madalyası[2] Vietnam Kampanya Madalyası[2] Kore Savaş Servisi Madalyası[2][b]

Onur Madalyası

Hudner, Chosin Rezervuarı Savaşı sırasında Onur Madalyası ile ödüllendirilen 11 kişiden biriydi.[18] O, yedi ABD Donanması askerinden ilkiydi ve Kore Savaşı'nda Onur Madalyası ile ödüllendirilen tek Donanma havacısıydı.[18]

“ Uçağı uçaksavar ateşi ve takip eden dumandan etkilenen bir filo arkadaşını kurtarmaya çalışırken, Fighter Squadron 32'de bir pilot olarak görev çağrısının ötesinde ve ötesinde hayatı tehlikesine karşı göze çarpan cesaret ve korkaklık için, düşman hatlarının gerisine zorla indirildi. Düşen pilotu çevrelemek ve onu bölgeyi istila eden düşman askerlerinden korumak için hızla manevra yapan Teğmen (J.G.) Hudner, yanan enkazda canlı olarak mahsur kalan yaralı uçağı kurtarmak için hayatını riske attı. Engebeli dağlık araziye iniş yapmanın aşırı tehlikesinin ve sıfırın altındaki sıcaklıklarda kaçma ya da hayatta kalma ümidinin yetersiz olduğunun tamamen farkında olarak, uçağını ustaca yere indirerek, düşman birliklerinin huzurunda teker teker yukarı iniş yaptı. Çıplak elleriyle, alevleri pilottan uzak tutmak için gövdesini karla doldurdu ve onu serbest bırakmak için mücadele etti. Başarısız olarak, düşen uçağına geri döndü ve diğer havadaki uçaklara telsizle balta ve yangın söndürücü ile bir helikopter gönderilmesini istedi. Ardından, düşman eyleminden kaynaklanan devam eden tehlikeye rağmen yerinde kaldı ve kurtarma pilotunun yardımıyla zamana, soğuğa ve aleve karşı çaresiz ama boşuna bir savaşı yeniledi. Teğmen (J.G.) Hudner'ın olağanüstü cesur eylemi ve bir gemi arkadaşına olan özverili bağlılığı, ABD Deniz Kuvvetleri'nin en yüksek geleneklerini sürdürüyor ve geliştiriyor.[30] „

Ayrıca bakınız

  • Kore Savaş Onur Madalyası alıcılarının listesi

Alıntılar

Notlar

  1. ^ The first chronological Medal of Honor award was to George D. Libby for actions during the Battle of Taejon on 19 July 1950.
  2. ^ In 2000 this award was made retroactive to all U.S. military personnel who served in the Korean War. See: US Navy, Korean Service Medal.

Kaynakça

  1. ^ Collier & Del Calzo 2006, s. 126.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Tillman 2002.
  3. ^ a b c d e Sherman 2011.
  4. ^ a b "Thomas J. Hudner, war hero and veterans' affairs commissioner, dies at 93". The Boston Globe. 13 Kasım 2017. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  5. ^ US Navy, Captain Thomas J. Hudner Jr..
  6. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Smith 2004.
  7. ^ a b c d e f g h US Air Force, Gathering of Eagles.
  8. ^ Collier & Del Calzo 2006, s. 127.
  9. ^ Collier & Del Calzo 2006.
  10. ^ a b Alexander 2003.
  11. ^ a b Appleman 1998.
  12. ^ a b Malkasian 2001.
  13. ^ Varhola 2000.
  14. ^ a b c d e f g h Fannin, Gubert & Sawyer 2001.
  15. ^ a b c d e f g h Taylor 2007.
  16. ^ a b Dwight & Sewell 2009.
  17. ^ a b c d e f Williams 2003.
  18. ^ a b c Ecker 2004.
  19. ^ "Defense Casualty Analysis System (DCAS) Public Use File, 1950-2005". US National Archives. 12 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2013. 
  20. ^ "U.S. NAVY SHIPS NAMED FOR AFRICAN-AMERICANS". navy.mil. 13 Ekim 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  21. ^ US Dod, Navy Announces DDG 116.
  22. ^ Steele 2012.
  23. ^ Howard (5 Nisan 2017). "General Dynamics Christens Future USS Thomas Hudner". marinelink.com. 12 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2018. 
  24. ^ "USS Thomas Hudner brought to life in Boston". 4 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2020. 
  25. ^ "Six Decades Later, a Second Rescue Attempt". The New York Times. 30 Temmuz 2013. 30 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  26. ^ "'Devotion' recounts Concord medal-winner's heroism". The Concord Journal. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  27. ^ "Book Reviews – U.S. Naval Institute". Aralık 2015. 19 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  28. ^ "Decorated Veteran Who Received Birthday Surprise From Navy Dies". CBS. 13 Kasım 2017. 13 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2017. 
  29. ^ Schwan (5 Nisan 2018). "Mass. Medal of Honor recipient Tom Hudner buried in Arlington National Cemetery". metrowestdailynews.com. 12 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2018. 
  30. ^ Ecker 2004, s. 70.
  • Alexander, Bevin (2003), Korea: The First War We Lost, New York: Hippocrene Books, ISBN 978-0-7818-1019-7 
  • Appleman, Roy E. (1998), South to the Naktong, North to the Yalu: United States Army in the Korean War, Washington, DC: Department of the Army, ISBN 978-0-16-001918-0, 18 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 17 Eylül 2020 
  • Collier, Peter; Del Calzo, Nick (2006), Medal of Honor: Portraits of Valor Beyond the Call of Duty, New York: Workman Publishing Company, ISBN 978-1-57965-462-7 
  • Dwight, Margaret L.; Sewell, George A. (2009), Mississippi Black History Makers, Oxford, Mississippi: University Press of Mississippi, ISBN 978-1-60473-390-7 
  • Ecker, Richard E. (2004), Battles of the Korean War: A Chronology, with Unit-by-Unit United States Casualty Figures & Medal of Honor Citations, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, ISBN 978-0-7864-1980-7 
  • Fannin, Caroline M.; Gubert, Betty Kaplan; Sawyer, Miriam (2001), Distinguished African Americans in Aviation and Space Science, Westport, Connecticut: Greenwood Press, ISBN 978-1-57356-246-1 
  • Malkasian, Carter (2001), The Korean War, Oxford, United Kingdom: Osprey Publishing, ISBN 978-1-84176-282-1 
  • Smith, Larry (2004), Beyond Glory: Medal of Honor Heroes in Their Own Words, New York: W. W. Norton & Company, ISBN 978-0-393-32562-1 
  • Taylor, Theodore (2007), Flight of Jesse Leroy Brown, Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, ISBN 978-1-59114-852-4 
  • Tillman, Barrett (2002), Above and Beyond: The Aviation Medals of Honor, Washington, DC: Smithsonian Institution, ISBN 978-1-58834-056-6 
  • Varhola, Michael J. (2000), Fire and Ice: The Korean War, 1950-1953, Mason City, Iowa: Da Capo Press, ISBN 978-1-882810-44-4 
  • Williams, Albert E. (2003), Black Warriors: Unique Units and Individuals, Haverford, Pennsylvania: Infinity Publishing, ISBN 978-0-7414-1525-7 

Online sources

  • Sherman, Tanya (2011), Thomas J. Hudner Jr., Phillips Academy, 5 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 17 Eylül 2020 
  • Steele, Jeanette (7 Mayıs 2012), "Ship named for living Korean War hero and Navy pilot", San Diego Union Tribune, erişim tarihi: 8 Mayıs 2012 
  • Gathering of Eagles Biography: Thomas J. Hudner Jr., Montgomery, Alabama: United States Air Force, 1989, 23 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 25 Kasım 2011 
  • "Secretary of The Navy Announces DDG 116 to be Named Thomas Hudner", Office of the Assistant Secretary of Defense (Public Affairs), U.S. Department of Defense, 7 Mayıs 2012, 25 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 8 Mayıs 2012 
  • Captain Thomas J. Hudner Jr., USN, United States Navy, 21 Haziran 2000, 16 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 2 Kasım 2011 
  • Korean Service Medal, United States Navy, 23 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 9 Aralık 2011 

Konuyla ilgili yayınlar

  • Devotion: An Epic Story of Heroism, Friendship, and Sacrifice. Ballantine Books. 2015. ISBN 978-0804176583. Devotion tells the inspirational story of the U.S. Navy's most famous aviator duo, Lieutenant Tom Hudner and Ensign Jesse Brown, and the Marines they fought to defend. 

Dış bağlantılar

  • Thomas Hudner discusses his Medal of Honor action.omas Hudner discusses his Medal of Honor action.
  • Thomas Hudner'ın Başkan Harry Truman'dan Onur Madalyası aldığı tarihi görüntüler. 21 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Pritzker Askeri Müze ve Kütüphanesinde röportaj 13 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Find a Grave'de Thomas J. Hudner, Jr.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin