Kolej wilanowska

Kolej wilanowska
Dane podstawowe
Rozstaw szyn

1891-1936: 800 mm,
1936-1971: 1000 mm

Zdjęcie LK
Stacja początkowa Warszawa Belweder w latach 50.
Historia
Rok otwarcia

1891

Rok zawieszenia ruchu

1971

Przebieg
Legenda
eksploatowana / istniejąca
  zlikwidowana / rozebrana lub planowana
kolej metro lub kolej lekka
stacja kolejowa/stacja metra
przystanek
stacja bez ruchu pasażerskiego
ładownia, posterunek ruchu itp
przystanek częściowo używany
koniec linii
odcinek
odcinek w tunelu
odcinek na estakadzie
wiadukt
most
tunel pod wodą
zmiana kilometrażu
granica państwowa / inna
mijanka
przejazd kolejowo-drogowy
przeprawa promowa


    odcinek zelektryfikowany
 
Kolej Warszawsko-Wiedeńska
Stacja towarowa Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej
Warszawa Mokotów
(Pl. Unii Lubelskiej)
Piaseczno (Kolej Grójecka)
Belweder (1935-1957)
Belweder (1891-1935)
Promenada
Marcelin
Bogucin
Sielce
Wójtówka
Klasztor
3,080 Czerniaków
Święty Jan
6,850 Wilanów
Powsinek
10,920 Powsin Mijanka
12,000 Powsin
14,400 Klarysew
rzeka Jeziorka
Papiernia Mirków
937
15,510 Jeziorna
16,410 Rozjazd Oborski
rzeka Jeziorka
Konstancin
Cegielnia-Obory
17,420 Skolimów
18,710 Chylice
rzeka Jeziorka
Cegielnia-Chylice
20,650 Chyliczki Wschodnie
21,310 Piaseczno Chyliczki
22,140 Piaseczno Wąskotorowe Północne
22,200 Piaseczno Północne
Cegielnia Gołków
→ Grójec
(Kolej Grójecka)
22,700 Piaseczno Przemysłowe
Warszawa Południe
(Kolej Grójecka)
Multimedia w Wikimedia Commons
Zachowany budynek dawnego dworca Warszawa Wilanów

Kolej wilanowska[1], zwyczajowo kolejka wilanowska[2] – nieistniejąca kolej wąskotorowa łącząca warszawski Mokotów z Wilanowem.

Opis

Kolej wilanowską uruchomiono na początku lat 90. XIX w. jako kolej konną, o nazwie Kolej Konna Wilanowska[3]. Jej powstanie miało związek z coraz popularniejszym w tamtym czasie wśród mieszkańców dużych miast spędzaniem wolnego czasu w podmiejskich miejscowościach letniskowych. W chwili otwarcia 16 maja 1891 roku trasa jej biegła od Rogatek Belwederskich do Czerniakowa[3]. 1 maja 1892 roku przedłużono ją do Wilanowa, w lipcu 1895 roku do Klarysewa, a w następnym roku do Piaseczna[3][a]. W 1894 roku zbudowano odcinek między Rogatką Belwederską a Mokotowską (Plac Unii Lubelskiej, wówczas Keksholmski), a w 1900 roku połączono go dalej z dworcem towarowym Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, dla uruchomienia na kolei ruchu towarowego[3]. Już w 1896 r. konie zastąpiono lokomotywami[4]. Kolej prowadziło Towarzystwo Akcyjne Drogi Żelaznej Wąskotorowej Wilanowskiej[3]. W celu ułatwienia wjazdu na skarpę wiślaną na fragmencie linii z ulicy Belwederskiej na Plac Keksholmski dla cięższych pociągów towarowych, wykorzystano kolej zębatą z zębatką Abta i jednym parowozem firmy SLM Winterthur, co było jedynym wykorzystaniem tego mechanizmu na kolejach na ziemiach polskich pod polskim zarządem[5]. Parowóz zębaty eksploatowano od września 1902 roku prawdopodobnie do uszkodzenia w pożarze warsztatów przy Belwederze w 1912 roku (starsze publikacje podawały, że do wywiezienia go przez cofające się wojska rosyjskie w 1915 roku)[3][5].

W 1932 roku kolej wilanowską, grójecką i jabłonowską połączono pod wspólnym zarządem jako Warszawskie Koleje Dojazdowe[6]. Kolej wilanowska została wówczas włączona do Kolei Grójeckiej[7]. Pierwotnie rozstaw szyn wynosił 800 mm, w 1936 wymieniono na rozstaw 1000 mm[8]. Po 1935 roku zlikwidowano odcinek miejski kolei powyżej Belwederu[5]. W 1957 roku zamknięto ruch od stacji Belweder do stacji Wilanów[8]. Infrastruktura po linii kolejowej została zlikwidowana w roku 1971[8].

Pozostałością po linii są m.in. budynki dworców zaprojektowane przez Konstantego Jakimowicza w Wilanowie (Warszawa Wilanów) oraz w Klarysewie[9].

Pomnik Kolei Wilanowskiej przy ul. Okrężnej na Sadybie

Kolej została upamiętniona na warszawskiej Sadybie, gdzie przy ul. Okrężnej znajduje się pomnik lokomotywy autorstwa Jarosława Urbańskiego[10].

Uwagi

  1. Połączenia dla ruchu towarowego z Klarysewa do Piaseczna oraz do stacji towarowej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej zbudowała założona w 1895 roku osobna spółka jednego z udziałowców Kolei Wilanowskiej – Droga Żelazna Grójecka H. Huss i A.J. Rodys (nie należy jej mylić ze spółką akcyjną kolei grójeckiej), która zbankrutowała w 1901 roku (Michał Jerczyński. Jeszcze o kolei Wilanowskiej. „Świat Kolei”. Nr 4/1998. s. 2. 

Przypisy

  1. Bogdan Pokropiński: Kolej wilanowska. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2001. ISBN 83-206-1405-8.
  2. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 61. ISBN 978-83-61253-51-8.
  3. a b c d e f Michał Jerczyński. Jeszcze o kolei Wilanowskiej. „Świat Kolei”. Nr 4/1998, s. 2. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  4. Dawna stacja w Wilanowie zabytkiem. To jedna z ostatnich pozostałości kolei wilanowskiej.
  5. a b c Michał Jerczyński. Koleje zębate (2). „Świat Kolei”. Nr 2/1997, s. 23. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  6. Bogdan Pokropiński. Parowóz Tyb6-3406. „Świat Kolei”. Nr 1/2012, s. 36. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  7. Rafał Jabłoński: Wilanowskie lokomotywki jak zabaweczki. Życie Warszawy, 2009-03-26. [dostęp 2018-12-30].
  8. a b c Agnieszka Marianowicz-Szczygieł: Kolejka wilanowska i grójecka – echa komunikacyjnej przeszłości Ursynowa. haloursynow.pl, 2018-06-03. [dostęp 2018-12-30].
  9. Jerzy S. Majewski: Kolejka wilanowska. warszawa.wyborcza.pl, 2003-11-13. [dostęp 2018-12-30].
  10. Jolanta Głodowska: Warszawa. Ciuchcia nie ruszy z Okrężnej. krajoznawcy.info.pl, 2010-02-24. [dostęp 2018-12-30].

Linki zewnętrzne

  • Włodzimierz Winek: Z kieliszkiem szampana po cegłę. transport-publiczny.pl, 2021-07-24. [dostęp 2021-07-25].
  • Wilanowski Park Kulturowy – kolejka wilanowska. zabytki.um.warszawa.pl, 2021-02-02. [dostęp 2021-02-03].
  • Dawna stacja Kolei Wilanowskiej została wpisana do rejestru zabytków. mwkz.pl, 29 kwietnia 2021. [dostęp 2021-05-04].
  • Kolej wilanowska. trasbus.com. [dostęp 2018-12-30].
  • Kolej wilanowska w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
  • p
  • d
  • e
Działające
Zamknięte
Zlikwidowane
Koleje parkowe
Przemysłowe czynne
  • Cegielnia Bielowice Nowy Sącz
  • Kopalnia miedzi Lubin
  • Kopalnia miedzi Polkowice
Przemysłowe nieczynne
Kopalniane turystyczne
wojskowe
  • Wikiprojekt:Transport szynowy