Pałac w Suchej Wielkiej
nr rej. 726/W z 18.12.1996 (pałac) oraz 582/W z 27.12.1984 (park)[1] | |||
Pałac w Suchej Wielkiej od frontu podczas remontu w 2012 roku | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Sucha Wielka | ||
Styl architektoniczny | klasycyzm, dawniej barok | ||
Kondygnacje | 3 | ||
Powierzchnia użytkowa | 507 m² | ||
Ważniejsze przebudowy | lata 20. XIX w., 1870 | ||
Pierwszy właściciel | von Diebitschowie | ||
Kolejni właściciele | Skarb Państwa (1945-2009) | ||
Obecny właściciel | Michał Bernaś | ||
Położenie na mapie gminy Zawonia | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||
Położenie na mapie powiatu trzebnickiego | |||
51°19′20,50″N 17°09′47,01″E/51,322361 17,163058 | |||
|
Pałac w Suchej Wielkiej – pałac z przełomu XVIII i XIX wieku w Suchej Wielkiej wraz z zabudowaniami folwarcznymi i parkiem.
Pałac znajduje się na 6-hektarowej działce. W skład zabudowań folwarcznych wchodzą: budynek gospodarczy (magazyn zbożowy) z 1910 r., budynek gospodarczy z końca XIX w., gołębnik, obora, chlew, mur graniczny oraz zbudowany po wojnie zbiornik przeciwpożarowy. Park pałacowy znajduje się od północnego zachodu i również jest obiektem zabytkowym.
Historia
Wybudowany pod koniec XVIII wieku jako własność rodowa rodziny von Diebitsch, a potem von Strachwitz. Po 1945 roku przejęty przez Skarb Państwa i użytkowany jako szkoła, a następnie budynek mieszkalny. Z powodu złego stanu technicznego ostatni lokatorzy wyprowadzili się zeń w 2003 roku.
We wrześniu 2009 roku wystawiony na sprzedaż przez Agencję Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa. Nikt nie stanął do przetargu. Ponownie ogłoszono przetarg i zredukowano cenę. Ostatecznie do przetargu stanął tylko jeden kupiec. 13 listopada 2009 roku kompleks pałacowy został sprzedany.
W czerwcu 2010 rozpoczął się remont generalny pałacu. Nowy właściciel nie ma jeszcze koncepcji zagospodarowania pałacu; rozważa założenie winnicy, przekształcenie zespołu w obiekt szkoleniowo-wypoczynkowy lub w dom opieki[2].
Opis
Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, oficyna, poł. XIX w., dom mieszkalny z 1910 r.; dwa budynki gospodarcze z drugiej poł. XIX w., 1910 .; gołębnik z końca XVIII w.; obora z 1860 r.; chlew z poł. XIX w.; ogrodzenie murowane z XVIII/XIX, pocz. XX w.
Przypisy
Bibliografia
- Czesław Cetwiński, Zabytki architektury w województwie wrocławskim. Wydawnictwo Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, 1987
- p
- d
- e